सुन्दर स्निग्ध तिम्रो सौन्दर्य जस्तै       

तिम्रो पारी उभिएको हिम स्रिखलामा 

चिसो हावा भएर 

मलाई पनि बयली खेल्न मन लागेको छ 

यो भिड कोलाहल कृतिम बस्तीमा 

जबर्जस्ती थुनिएका उकुसमुकुस कथालाई 

पाजेर अलिकती त्यो घामको झुल्कोमा 

जीवनमा ओसिएको उर्जालाई 

गति दिन मन लागेको छ ।  

मन त हो 

लोभिन्छ सुन्दरतामा 

लोभिन्छ सालीनतामा 

र अहिले लोभिरहेको छ 

तिम्रो आँखाले छोएको हिम श्रिंखलामा 

तिम्रो मुस्कानले श्पर्श गरेको पथका 

पोथा पोथ्रीहरुमा 

प्रात कालको पहिलो प्रहर 

काश! तिमी सँगै                                         

दुई पाइला छुन पाएको भए 

मेरो मनमा पनि 

पवित्र मन्दिरको 

घण्टीको ध्वनीमा तरङित भएका कम्पनहरु 

तिम्रो स्पन्दन छुदै 

शन्तिका परेवा बनेर 

फुरफुर कति अलहित भएर उडदा हुन 

म यही कल्पनामा तिम्रो कल्पना गरिरहेकोछु

 तिमी मेरो हैनौ थाह छ मलाई 

फेरि पनि तिम्रै चाह छ मलाई 

तिम्रो मेरो कथा बुझ्न सक्ने को छ 

मन भरि कति डाह छ मलाई 

उडान भर्छ तिमी तिरै यो मनले 

टाढा हुने नत राह छ मलाई 

कैले  ओठ बोल्छ कैले बोल्छ आँखा 

अदा होस् या नखरा वाह छ मलाई 

तिमी मेरो पूजा भगवान नि तिमी 

तिम्रो लागि सदा श्रदा छ मलाई 

 सोचेको थिइन परदेशमा म पनि भासिन्छु 

स्वाभिमानै बन्धकीमा राखी यसरी मासिन्छु 

सपनाका शहरमा रहरहरु नि बाँझो भए 

के थाहा खडेरी पर्छ भाग्यमा र म नासिन्छु

यो जिन्दगी पनि कति घिसार्नु कहाँ घिसार्नु 

अघि बढदैनन पाइला लिसो छ कि टाँसीन्छु 

बिर्सियो भन्छन माटो ताना मार्छन् आफ्नै मान्छे 

पर्दा देश बोक्छु तर बिदेसीको हारमा गाँसीन्छु 

सगोलमा छु भूगोलको रेखाले मनलाई छेक्दैन 

भावनाको सिमा मिच्यो भन्दै किन फेरि तासिन्छु

 दोषै मात्र खोज्यौ र त खोटै भेट्यौ तिमीले 

जीवनको कथा लेख्दा लेख्दै मेट्यौ तिमीले 

माझधारमा डुब्दै थिए म किनारा नपाई 

निसास्सिएकै बेला घाँटी अचेट्यौ तिमीले 

मनोरन्जन भएकोछु म तिम्रो वस्तिको 

रमिता देखाउनु थियो मुटु रेट्यौ तिमीले 

तिमी सँगै हाँस्न मनथ्यो ,मनथ्यो रुन पनि 

बेजान मुर्ती सरि छु आत्मा लखेट्यौ तिमीले 

 तिमी हुनुको अर्थ 

एउटा मिठो आभास 

मुलायम अनुभुती 

निर्दोष सद्भाव 

मन भरी साचेर म 

आज म भएकोछु 

नत्र

मुटुको तार चुडिए झै 

निर्जिव अस्तिव बनेको 

केही थान मेरो रहरहरु 

तिम्रो स्नेह र मायाको 

उर्जामा यसरी हुर्कने थिएनन् 

जीवनका अल्पत्र लय भित्र 

बेसुर यात्रामा अल्मल्लिएको 

कर्कश गति भित्र 

तिम्रो आगमनले 

सरगमका सुरिला आयमहरु 

यसरी थपिने थिएनन 

यो उराठ र उजाड 

भोगाइको जोड घटाऊको 

साक्षी तिमी 

शायद मेरा हर स्पदनको 

स्वाद बेस्वाद तिमीलाई थाह छ 

त्यस्तै 

मेरो मनले स्पर्श गरेका 

तिम्रा दुखेशाका हर भूगोल 

सुम्सुमाउदाका अनुभुतीहरु  

शायद त्यसरी नै मलाई थाह छ 

यसैले 

मन बिनाको मुटु 

श्वास बिनाको जीवन 

घाम बिनाको संसार 

र तिमी बिनाको म 

हुनु र नहुनुको कुनै अर्थ हुँदैन 

र म श्वास चले सम्म 

तिमी हुनुको अर्थ खोजीरहन्छु

 यही मात्र हो कि हुन्छ अर्को जुनी   

उपाय के होला तिमी सितै हुनी 

माया पाप भए पापै गरिदिन्छु 

मन्जुरी छ त पापी सँगै जिउनी 

मिठा मिठा गल्ती आँफै मिठा हुन्छन् 

यस्तै कथा लेख्छु सारा गल्ती बुनी 

लोक लाज भन्दै तिमी तर्की बस्छ्यौ 

फुकाएर धक कैले होला छुनी 

जप तप गर्छु तिम्रै नाम जप्छु

मरै बनाउ दैब बिन्ती यही सुनी 

 तिमी जस्तै मैले पनि आसुँ बेच्न मान्या भए

टुक्रा पारी हजार तिर मुटु छर्न जान्या भए

दु:खी दु:खी किन बाँच्न पर्थ्यो लाश जिन्दगी  

डुब्न लाग्दा माँझधारमा यो हात तान्या भए

ढुकढुकी सुन्छु भन्ने थिएनौ शायद तिमी  

बिना मुटु धडकन हुन्न भन्ने ठान्या भए

जता चल्छ मिठो बास्ना उतै गयौ छाडी किन 

मखमलि माया दिन्थे कोमल यो मन छान्या भए