सोचेको थिइन परदेशमा म पनि भासिन्छु 

स्वाभिमानै बन्धकीमा राखी यसरी मासिन्छु 

सपनाका शहरमा रहरहरु नि बाँझो भए 

के थाहा खडेरी पर्छ भाग्यमा र म नासिन्छु

यो जिन्दगी पनि कति घिसार्नु कहाँ घिसार्नु 

अघि बढदैनन पाइला लिसो छ कि टाँसीन्छु 

बिर्सियो भन्छन माटो ताना मार्छन् आफ्नै मान्छे 

पर्दा देश बोक्छु तर बिदेसीको हारमा गाँसीन्छु 

सगोलमा छु भूगोलको रेखाले मनलाई छेक्दैन 

भावनाको सिमा मिच्यो भन्दै किन फेरि तासिन्छु