झुण्ड झुण्ड कहाँबाट आयो हाटमा टाउको
मौकाछोपी चौका हान्न सबै ताकमा दाउको

माटोको बाटो,आस्थाको पाटो चसक्क दुखे
मन्द बुध्दी बन्द आँखा,देखेन बुटी घाउको

जालझेलको खेल खुशी हो कि उर्ले भेल
जाल बुनी शिकार गर्छ रे माकुरो माउको

धेरै छन यात्री ,लामो छ यात्रा डुब्न लाग्यो
तर्नु छ पारी किनारा,को टाल्छ दूलो नाउको

मन बचन र कर्मले निस्वार्थ गर्ने भन्थे
नि:सुल्क सेबामा मिलेन अरे कुरा भाउको

लुकाएर राख्यौ त्यो मन सकिन चोर्न पनि
गाठो पर्‍यो मनको बह ग्राहो भो फोर्न पनि

छरी दियौ हासो, पासो थियो कि नासो
बटुलेर तिम्रो मुस्कान सकिन सोर्न पनि

नजरमा थुनिन,दिलमा उनिन मन त थियो
उदय र अस्तको घेरो धमिलो भो जोर्न पनि

अल्झिए,बल्झिए,ढल्किए र शायद अडकिए
काँपी रा'छ यो हात तिम्रो तस्बिर कोर्न पनि

बेसुर धून फगत अलापे सारा जिबन
झुन्डी रहेछ श्वास अझै सकिन मोर्न पनि

नजर जुध्दा झुक्न परे बाटो फेरे हुन्छ
मुटु कोर्ला मैले छाडया मन केरे हुन्छ

मरुभूमी छातीमा सल्के पछी पोल्दो रछ
बिझेछु अंगालोमा नबिझ्ने फुल बेरे हुन्छ

पूरानो बस्त्र नयाँ अस्त्र एकै के हुन्थ्यो र
अदली बादली माली,मन्को घर घेरे हुन्छ

मुढा भएरै ढली रछु,नशाले गली रछु
होशले थिच्छ बेहोशमा लडेको हेरे हुन्छ

रसायनले नि जोडीएन चर्किएको मुटु
बिक्षिप्त भएर बाँच्नु भन्दा बरु सेरे हुन्छ

मन र माया मिलेपछी,नगर माया पुर्ने कुरा
ज्योतिषिमा के भर आँफैमा छ साइत जुर्ने कुरा

हल्ला चराएर धेरै भुलायौ,धेरै कुरायौ
म गर्छु सहयात्राको कुरा तिमी नगर हसुर्ने कुरा

निर्मल छु कि दुर्बल छु म,बुध्द हुँ कि बुद्धु हुँ म
उमङग धेरै बन्यौ,कहिले गर्छौ कुन्नी तुर्ने कुरा

हाबामा महल बन्ला कि त ,सुन्दर संसार रचेछु
बिपना छुन देउ,नहोस् अब सपनामा घुर्ने कुरा

उषाको झुल्को उदायो रे खोइ गाममा कि खाममा
के भरोसा राख्नु खै, मौसम अनुसार फुर्ने कुरा

माया दीई खोस्ने भन्दा दुश्मननै जाती
सुम्सुमाएर घोप्दा रछन आफ्नैले छाती

सबका लागि उत्सब भो,मुटु चिर्ने खेल
जूनतारा निदाएछ पुर्णिमाको त्यो राती

गान्धी बोकी बुध्द बोल्ने बजार भरी कती
हासीहासी नासी दिने कस्ले चिन्छ घाती

तेरो मेरोको घेरो किन बनायौ तेडोमेडो
बाङगो पनि सिधा भन्ने मनै छ कि काती

मन्दिर भत्कियो मुर्ती बेखबर कता पुगे
सुकेरै गयो आखिर पूजाको फूलपाती

सडेगलेको बिकार भनेर फालीदियौ
संक्रमक माहामारी भनेर बालिदियौ

चराएको घाऊ लुकाउदा लुकाउदै
नून खोर्सानी दबाइ भनेर हालिदयौ

विश्वाशको पूजा चढाउन मन्दिर खोजे
बिधी नपुगोस भनेर जूठो थाली दियौ

काडालाई नि फुल भनी तारिफ गरे
घोचेर नपुगी जथाभाबी गालीदियौ

आफ्नै बाजी हरेको थाहा नपाई फेरी
हारलाई जीत ठानेर झन ताली दियौ

मुटु खेल्ने जुवाडे रछौ मनै हारी दियौ
सँगै हिंडे जस्तो गरी एक्लै पारी दियौ

हृदयमा लहरियौ,भरोसा पलायो
फुल भन्दै छाती भरी काँडा सारी दियौ

सुगन्धको आगमन भनी सुङ्गथ्यौ
फक्रिनै नपाई कोपिलामै झारी दियौ

मायाको पारीधिमा नै अटाउन खोजे
मनको सिमामा किन बार बारी दियौ

आज भन्दा भोली गन्दा जिबन गल्यो
झूठो बोली घोली घोली किन टारी दियौ

रुखो छातीमा माया भएर दर्केर के भो खोइ
बिटुलो मुटु त्यो,चोखो मन छर्केर के भो खोइ

लोलोपोतो घस्न,साप बनी डस्न कताट आयौ
बाँचेँकैछु तिम्ले देको घाऊ चर्केर के भो खोइ

मरुभूमी बोकेर बाँच्ने बानी सिकी सकेको छु
मायाको घुडको नानील्दै सर्केर के भो खोइ

बलत्‍कृत बसन्तको रमितामा थाकेको मन
दुई पाईला अघी नसर्दै मर्केर के भो खोइ

मायामा एक मुठी खुशी माग्या थिए तिमीसँग
आफ्नै आगन बिरानो पार्यौं फर्केर के भो खोइ

उधारो रहेछ जिबन बलिमा जो रेटियो
पूजा खोजे ढुङ्गा सजाको मन्दिर भेटियो

बेमौशम चलेछ शितलहर रहरमा
तन त ढाँके मन यो सिरेटोमा सेटियो

ढुकढुकी उनी जनमभरिको लागि भनी
मनले लेख्या मुटु आज केले मेटियो

मनमा माया थियो कि काँडा थियो तिम्रो
आस्थाको आकार यो कताबाट चेप्टियो

मल जल थल सबै बिधिबत थियो
न अंकुरिदै मुना टुसामै अचेटियो