नयाँ बर्ष,तिमिले एउटा आयम थाल्नु पर्‍यो
चेतनाको दियालो निभाए तिमीले बाल्नु पर्‍यो

धुजा धुजा भै मक्की सक्या छ इज्जत आबरु नि
सके देखि आउनु देश यो मिलेर टाल्नु पर्‍यो

भोका छन यहाँका उपिया उडुस जती डसे नि
खोजि खोजी लेराउ अचुक ओखती हाल्नु पर्‍यो

खै कसरी कुहियो टाउका ति आलु कुहिए झै
गनाउन थालेछ गिदीको फोहोर फाल्नु पर्‍यो

माटो दुखे सुखी को चुहिए छाना ओतिन्छ को
हातेमालो गरेर एउटा कदम चाल्नु पर्‍यो

दुनियाको त कामै, कुरा काटने काटन देउ
जुनी जुनी साथ दिन्छु म मुटु साटन देउ

मायाको धागो विश्वाशले बाँधछु म
नफुक्ने गरी हाम्रो साईनो बाटन देउ

अलिकती तिमी गल्ती गरे झै गर्नु बरु
माया मिसाएरै सही, हलुका झाटन देउ

बगेर जाला आशाका किरण अधरबाट
थुन्न हुन्न धेरै मनको बाँध फाटन देउ

सबै तिर लुटिए पछि,आँखाबाट पोखिए म
दुई कदम संगै के हिंडेथे, बेसरी ठोकिए म

फुलै बिझ्न थाले पछि काडा बिचरो भयो
दु:खाइमा होस कहाँ, नसोध किन झोकिए म

जिन्दगी तिमी साथ हिडोस यही चाह थियो
तिमी बेग मारी कता पुग्यौ,बिचमै रोकिए म

कहिले रत्न भए कहिले पथ्थर यस्तै भयो
अनुरागमा दाग लाग्यो कौडिमा तोकिए म

मोल मोलाई धेरै भो तिमीले छाडे देखि
लाग्छ समान सरि लीलाममा जोखिए म

तिमीले जस्तो कालोलाई सेतो भन्न जानिन मैले
आत्मा बन्धकी राख भन्नेका कुरा मानिन मैले

स्वाभिमानको मोल के था इमान बेच्नेहरुलाई
चोर बजारका नक्कली मान शान छानिन मैले

बिना बिधी बिधान, कस्तो पूजाको उपसना गर्नु
शाधक फटाह थे आफुलाई योग्य ठानिन मैले

जलपमा चम्किदैमा सबै पहेलो सुन हुँदैन
जानाजानी पित्तललाई सुन भनी तानिन मैले

जन्दिन भन्थ्यौ लप्पन छप्पन खेल खेल्नलाई
तिमीले जस्तै फेरि मौकामा चौका हानिन मैले

तिमीले मुटु यो पढिदेकी भए,म यसरी मेटिने थीइन
पूजामा हुन्थे शायद आज ,मदसालामा भेटिने थीइन

उधारिए या उध्रिए म आँफै ,जे भए नि म नाङिएको छु
सीईदेको भए बेलैमा यो लाज,निर्लज्ज भै हेपिने थीइन

तिम्रो दिलको गहिराइमा के थियो कुन्नी दैबै जानुन
ढुङ्गा मुडा देख्या भए आज यसरी म चेपिने थीइन

सुकेका पेट दुखेका मनमा खुशी बोकेर आउ दशै
चन्ड मुन्डको झुन्ड धेरै भो लात ठोकेर आउ दशै

कौरबको बिगबिगी धेरै हुँदैछ अर्को कुरुक्षत्र रच्न
कपटी सकुनिको जाली पासा रोकेर आउ दशै

घिच्नेहरुले थिच्न छाडेनन निर्धा घाँटिहरु यहाँ
दुर्गा कालीको जस्तै अग्नी ज्वाला पोखेर आउ दशै

मान्छे मान्छेको हुलमा मान्छे भेटिदैन अचेल यहाँ
युग बदल्ने एउटा सच्चा मान्छे खोजेर आउ दशै

जात नेपाली मन नेपाली पन नेपाली धर्म नेपाली
एकै सन्तान एकै घर सदभाब रोपेर आउ दशै

मुटु बाटै लाको माया टाढा भन्छ्यौ रे
सतहमा पोत्या माया गाढा भन्छ्यौ रे

थाहा छैन के भो आजभोलि तिमीलाई
मैले छर्या फुल पनि काढा भन्छ्यौ रे

फुटे पछि दुख्ने रैछ् दुख्यो भने थे
बरबराई के के भने भाडा भन्छ्यौ रे

तिमीले साट्या मुटु पनि भित्र भित्रै चर्किएको छ
नपत्याए हेर आँखा यि साउन भदौ दर्किएको छ

दुई कदम संगै थियौ बदलियो झै भो जिन्दगी
छदम रैछ ति कदम आज भोली तर्किएको छ

अबोध लाग्थ्यो मन्द मुस्कान ति म माथि छरिएका
बिझेर तिनै पलहरु जिन्दगी यो सर्किएको छ

अब त घाम कहाँ जुन कहाँ सारा तारा टुटे मेरा
छट्पटी छ छाती भरी लाग्छ घाऊ फर्किएको छ

तिमी बिनाको अधुरो यो जिबन मधुरो हुँदै छ
बाँच्नैको लागि बाँचेको यो मन पनि मर्किएको छ

सुन्दैछु म ,मेची र काली नि चेपिएको छ रे
भुत्ते भो कि गोर्खे खुकुरी नि हेपिएको छ रे

कलापानी सुक्यो भन्छन जंगे पिलर ढल्यो रे
लाजैले हो कि सगरमाथा सेपिएको छ रे

पलायन भए शिप शिल्प रोजी रोटी टिप्न
रित्ता पेट भित्र रिनै रिन खेपिएको छ रे

कतै छिटा रगतका कतै गन्ध बारुदका
बुद्ध फल्ने माटो रगतमा लेपिएको छ रे

दही जम्यो कि त ईतिहास रच्ने हात भित्र
दुख्दा दुख्दै सिमा आँफै तिर ढेपिएको छ रे

तिमी सम्झी सम्झी दुख्ने मुटु मैले लुकाको छु
आलै छ घाऊ फेरि नि छाती भित्रै सुकाको छु

बिना गल्ती दोषी भए सम्झी तिमी कती रोए
अधुरा सपना बिझाउदा रात दुखाको छु

भर थिए डर भए पर पर तिमी भाग्छ्यौ
न भाग भो तिमी घेर्ने यि नजर झुकाको छु

हार भो कि जित भयो बन्दकीमा छ यो मन
च्याँखे कस्ले थाप्यो बेर्थै ठुलो घाटा चुकाको छु

बिर्सि दिनु भन्छ्यौ तिमी बाँच्ने आधार खोसेर
बरु आउ अटाउ मायाको पारीधी फुकाको छु

मनको कुरा मनै भित्र बाँकी नराख
चुक्न सक्छ निशाना नि ताकी नराख

ढुङोको मुर्ती सुन्दैन पुकार मनको
मुटु खोज्न देब देबी भाकी नराख

प्रेम बिना निरश छ जिबन कथा
ढुकडुकी त्यो लाजले ढाकी नराख

झर्नै पर्छ भने किन नफुल्नु फक्री
गुम्सिएर बेर्थै तिमी पाकी नराख

आफ्नो भन्ने पराइ हुन बेर हुन्न
परै बसी आर्का मुटु झाँकी नराख

छारो उडन थाल्यो अरे आङ कनायौ कि
नाक थुन्न पर्ने भो रे तिमी गनायौ कि

न बनायौ न सघायौ ओतिनु त पर्छ
भत्काएर आफ्नै घर जात जनायौ कि

च्याखे थापी मनहरु कुन पन जित्यौ
खुशी भनी कतै फेरि शोक मनायौ कि

बलिरछ शान मान खरानी नहोस्
निभाउछु भन्दै फेरि तेल खनायौ कि

आत्मा साक्षी राखी हेर एक चोटि तिमी
तिखारेर कलममा धार बनायौ कि

अब देखिका भोली तिमीलाई ,आज आफ्नो हुन देउ
एक्लो भएर बाँच्नु छ अब त ,एक चोटी छुन देउ

पराया गन्ध फैलेला कि कतै ,फेरिएला बोली तिम्रो
राखी छातीमा आजै शिर मेरो ,एक चोटी रुन देउ

पुछनु निको पुरानो याद ति ,धेरै छन आँसु यहाँ
मायामा दाग नलागोस फेरि ,आलो छदै धुन देउ

पागल ठान या निरह भन मेटिदै छु सुस्त सुस्त
थुनेर राख्छु नाता मुटु भित्रै ,आज बह फुन देउ

बेसुर छन ताल जिबनको ,तिम्रो अन्तिम श्पर्समा
उधारो हांस्न सक्छ कि यो मन ,एक ताल बुन देउ

शुभकामना ,तिम्रो जन्म दिन सुखमय होस्
हटी हरेक बाधाहरु तिम्रो सधैं जय होस्

जिन्दगी हो यो उताब चडाब हुन पनि सक्ला
निराशाको बादल फाटी खुशीको उदय होस्

शुसिल शिस्ट हुन तिम्रा व्यबहार सदा सदा
अनि मधुर बोली गीत संगीतको लय होस्

बिघ्न बाधाले रोक्न सक्छ आशाका किरणहरु
नशा नशामा जोश पसी सधैं उमंग नय होस्

जय बिजय गर गहना हुन कामना भो यो
चिरन्जिबी सधैं तिमी आयु बिसासय होस्

संसार हो साथी मान्छेले ढुङो नि देउता बनाउछन
कुल्चिएर छाती मान्छेकै मान्छेले जात जनाउछन

उधारोमा नाम किनेर निर्लज दात ङिच्याउदै
सुझबुझ नभा स्वाँठ नै आँफैलाई ज्ञाता भनाउछन
कुल्चिएर छाती मान्छेकै मान्छेले जात जनाउछन


भरोसाको पासो थापेर मौकाको खोचे थाप्नेहरु
निचोरेर घाँटी निर्धाको जितको खुशी मनाउछन
कुल्चिएर छाती मान्छेकै मान्छेले जात जनाउछन

संस्कार सिक्न बिर्सें कि कुरिती भित्र रुमल्लिदै
उडे पनि उडोस् छारो त्यो आफ्नैले आङ कनाउछ्न
कुल्चिएर छाती मान्छेकै मान्छेले जात जनाउछन

कठैबरा ! हाम्रो यो धरा किन भो दुर्घन्ध यतिखेरा
नहोस नि किन यहाँ त मान्छेकै बोली गनाउछन
कुल्चिएर छाती मान्छेकै मान्छेले जात जनाउछन

जिन्दगी हिसाब माग्छ घटाऊ भने नि तिमीलाई
बन्धकीमा छ यो मुटु अटाउ भने नि तिमीलाई

बिधान बिधिको कस्तो सोचेको एउटा लेखियो के
निभेको छु म उज्यालो खटाउ भने नि तिमीलाई

स्वार्थले घेरेको छ कि घेरिए बन्धनको पासोमा
आत्माले धिक्कार्छ कि हटाउ भने नि तिमीलाई

मायाको साधना गर्छ्यौ तिमी म बुझ पचाउछु
पापको भयले पोल्छ ठटाउ भने नि तिमीलाई

जिबन खातामा छाप अमिट छ नशा नशा भित्र
सकिन सक्तिन होला कटाउ भने नि तिमीलाई

अरबको तातो घाममा तिम्रो मान्छे ढल्यो भन्दिनु
तिम्रै नाम जप्दा जप्दै उस्को श्वास चल्यो भन्दिनु

पूर्णिमाको जुन जस्तै तिम्रो रुप सजाउछु भन्दै
सुन टिप्न गाको मान्छे आगो भित्र बल्यो भन्दिनु

जिर्ण भको शरीर त्यो खियाउदा खियाउदै
मर्नु अगि दुब्लाएर सियो जस्तो गल्यो भन्दिनु

खुशी निखन्छु भन्दै आँसु पुछने तिम्रो आधार
निराधार भो रे सपनाले पनि छल्यो भन्दिनु

उफ्री उफ्री छुन सकिन आकाश भन्दै रुन्थ्यो
कती थे रे आशाहरु उसै संग जल्यो भन्दिनु

शान्ति जित्न युध्दमा बुध्द पनि खटायौ रे
सुन्छु फेरि नचिनी शान्ति डाँडो कटायौ रे

रंङ उस्तै नचिन्नेलाई जे अर्थ लाए नि
खोइ के भो चिनी हो भनि नुन चटायौ रे

पानी सुक्यो भन्छन आगो बोल्न थाले पछि
गाम बस्ती जे होस ज्वाला राप रटायौ रे

सुर छैन बेसुर भको हो कि के के बोल्छ्यौ
हल्लै हल्ला छ यहाँ सुने तिमी छाटायौ रे

लुरे लाम्रे छैनन लुते कुकुर त अचेल
तर्साउछु भनेर फेरि नाङ्लो ठटायौ रे

बगे कति मेरा आँसु तिम्रो साथ छुटे पछि
किन आयौ यति खेरा मुटु फेरि फुटे पछि

चर्की चर्की दुख्छ छाती हर दिन हर राती
यस्तै हुदो रैछ क्यारे मनको नाता टुटे पछि

दिन पनि रात भयो अंधेरोको राज भयो
तिम्रो लागि साँच्या माया अरुले नै लुटे पछि

संग संगै खोप्या चिनो झिनो भयो जस्तो लाग्छ
जथाभाबी दिललाई आर्का मन्ले खुटे पछि

बन्द खाम बन्दै होस् बेर्थ हुन्छ अर्थ अब
आँट कहाँ खोल्न शब्द शब्दले चुटे पछि

धुजा धुजा भै सके'छि जिन्दगी फुकायौ किन
आँफै मक्काको छु टाल्न पहिले लुकायौ किन

चिराचिरा भै फुट्या छ मुटु सिंच भनु भने
रुदारुदा बाँकी भा'को आँसु नि सुकायौ किन

मन मुटु धितो राखी उधारो बाँचिछ्यौ तिमी
पल पल दुख्दै आफ्नै जिबन चुकायौ किन

श्रदा हो कि भ्रम तिम्रो पत्थर देबता भो रे
माने मनै मन्दिर हो फेरि माथा झुकायौ किन

फुकाउछु भन्नेले नै कस्छन मुटुमा गाँठो
प्रभाहको धार नबुझी आधार दु:खायौ किन

आजभोलि के भो कुन्नी नजर झुकाउछ्यौ
भित्र भित्रै आँसु पिई दु:ख लुकाउछ्यौ

मुटु भित्र गुमस्या माया कहिले सुकाउछ्यौ

तिम्रो यादमा बग्दा आँसु नि प्यारो लाग्दो रैछ
दुखे पनि मुटुमै छ्यौ झिक्न गारो लाग्दो रैछ

मनै चुहियो मुटुबाट टाल्न सकिन छाती
बिझे पछि बाचा नि आँखको छारो लाग्दो रैछ

घातको छालले भरोसामा सुनामी लेरायो
डुबेर बाँच्दा जिबन नै अध्यारो लाग्दो रैछ

निसाना ताक या चलाऊ गोली घाइते भै सके
तिमीलाई सधैं मेरै छाती तारो लाग्दो रैछ

लिनु दिनुको हिसाब राखीन तिर्नु कसरी
तिमी सँगका हर पल उधारो लाग्दो रैछ

आज भोली हरेक रात आँसुले धुन थालेको छु
होश दुख्छ र त मदिराका प्याला छुन थालेको छु

अनुरागमा दाग थियो या घात मेरो भाग थियो
समाधान नपाएर आँफै प्रश्न हुन थालेको छु

शुभकामना कुशल मंगल तेस्तै भो यो जुनीमा
आफ्नै मृत्‍युमा बजाउने शोकको धून थालेको छु

बिचलन भ'का बिचारमा सन्तुलन हुन्छ कहाँ
गल्ली गल्ली बेबारिस मन्को बह फुन थालेको छु

बदनाम छु गुमनाम थिए चर्चाको शिखर चडे
मायाको उप्लब्धी हो कि मन्थन पून थालेको छु