थोपा पुगेनन कि आँसुको छाती त जली नै रह्यो
लप्काले छोप्यो हेर्दा हेर्दै मुटु मेरो बली नै रह्यो

देखेको हुन्न रहेछ लेखिएकी रहेनछ्यौ शायद
भाग्यले पनि यही अभागीलाई नै छली नै रह्यो

जुनी जुनी पुराउछु भन्थ्यौ हाम्रो नाता बार बार
तिम्ले गाड्या मायाको चिनो हेर्दा हेर्दै ढली नै रह्यो

अधेँरोमा छु शायद खुशी छु अधेँरो बाँचेर पनि
दियो त के बल्थ्यो मन भरी हुरी जो चली नै रह्यो

मुटु भित्र दुखेका अतीत घरि घरि घोच्छन किन
रोक्दा रोक्दै पनि आँखाको त्यो गोरेटो गली नै रह्यो

दुखेर रोयौ कि दुखाउन रोयौ भन्न म सक्तिन
कती झरे थोपा आँसुका तिम्रा गन्न म सक्तिन

छिन छिनमा खुशी बिझी जिन्दगी झस्केको छ मेरो
तिमीले के के देख्छ्यौ सपनाहरु बन्न म सक्तिन

प्वालै प्वाल छ चाल्ना सरि खुशी थाप्ने भाँडो भरि
मन भरिको प्रसब बेदनाहरु कन्न म सक्तिन

पिरै पिरको भिर चढि कुन गन्तब्य पुगिएला
चढन सकिन्न भनी पहाड खन्न म सक्तिन

एउटा बुद्ध चाहियो भन्छ मलाई मेरो माटो
बोलाम कसो गरि जताततै बन्द भाछ बाटो

पसिनाको थोपाले लेख भन्छ ईतिहास फेरि
कसरी लेख्नु बारुद छ कलममा मसीको साटो

जपतपको आरध्य जगमा गौतम बुद्ध बने
हाँस्छ अचेल सिस्नो सित तेही तपोभूमिको पाटो

सदभाबको लाली गुराँस फुल्यो भन्थे पाखामा
के फुल्थ्यो अझै लथपथिएको रैछ रगतको टाटो

एउटा सबालले घोची रहन्छ अस्मिता माथि
बहादुर बादुर भयौ अब हामी बाठो कि लाटो

तिम्रो यादमा मैले भए जति आँसु पिएको छु
नआउ फेरी च्यात्न बल्ल मैले छाती सिएको छु

नाफा नोक्सान जोख्न नखोज भो मायाको तुलोमा
मन घाटा खाएरै नि तिम्लाई मुटु दिएको छु

कस्को आँखाले हेर्यौ चोखो मायामा खोट देखिछौ
आखिर खुशी दाइजो दि आँसु मैले लिएको छु

उजाड उराठ हृदयमा आशाको मुना भाँची
बिना अर्थको जिबन एकचोटि फेरि जिएको छु

कतै नजर मिले चिन्ने कोशीस नगर्नु बेर्थै
तिम्रो यादमा तड्पी अब त सियो झै खिएको छु

तिम्रो हेराइमा लाग्थ्यो मायाको अनुराग थियो
खोतलेर हेर्दा देखे त्यहाँ त दागै दाग थियो

समयको भेलमा मेल भो मन्मा आश पलायो
मुटु तिम्रो होस स्पन्दन मेरो यही माग थियो

बाटो एउटै यात्रा एउटै भाग्यको कुरा हो कि
तिमीले फुल पायौ काँडै काँडा मेरो भाग थियो

तिम्रो मनको बस्ती भरि फुल फुल्थे कती थरी
मुर्झायौ कि अचेल तिम्री मन बेजान बाग थियो

तिम्रो प्रतिक्षामा आतुर यि दुई जोडी आँखामा
रम्दैन मन गुराँसै गुँरास फुले नि पाखामा

हिरा मोती सबै छोडि तिमी सामु आउ भन्छु
स्वर्ग नि चाहिन्न शिर बिसाउन पाँउ काखामा

सपना जपना तिम्रै तर्कना के भो अचेल यो
मन सार्न पाए हुनथ्यो तिम्रो दिलको शाखामा

लजाको हो कि राता गाला पारी तिमी ओठ टोक्छ्यौ
नखुले नि ति ओठ धेरै बोल्यौ नजरको भाखामा

मन पनि पन पनि मनको पारीधिमा बस्छ्यौ
बिछिटटै राम्रो हेरी रहू लाग्छ चौबन्दी ढाकामा

जती देउ चोट भए जती खप्छु
तिमी हाँस बरु आँसु म नै थप्छु

हार जीत दुबै तिमिलाई भयो
जित्नु छैन बाजी ठुलै दाउ हप्छु

तिमी सँग पाको उधारो त्यो खुशी
सम्झी सम्झी फेरि तिम्रै माला जप्छु

रात रात जागा सधैं याद ताजा
बेबारिस भाछु जहाँ पनि झप्छु

तिम्रो मिठो श्पर्श भुलु कसो गरी
त्यो पल साक्षी भो तिम्रै लागि तप्छु