मन्दिर पनि तिमी मेरो तिर्थ धाम पनि तिमी 

तिमी सँगै शान्ती मिल्छ मेरो राम पनि तिमी 

खुदा प्रभू देउता देखावामा जति जपे पनि 

मेरो अन्तर मनले जप्ने नाम पनि तिमी 

कठ्याङ्रिदा यो मन स्नेहले बेर्दै बेर्दै फेरि           

मलाई आनन्दको न्यानो दिने घाम पनि तिमी 

यो घरतीमा कस्ले देखेको छ र स्वर्गलाई 

मेरो त गाम बस्ती र स्वर्गको ठाम पनि तिमी 

शब्दले के ढकिन्थ्यो र लेख्नु प्रेम पत्र माया 

चुमेर नि नलेखेको चिट्ठीको खाम पनि तिमी 

 जब यो आँखामा त्यो आँखा ठोकिन्छ 

खुशी छचल्किएर  अधरमा पोखिन्छ 

जब चड्छ नशा अनि बढ्छ धडकन  

जे हुनु छ हुन्छ कहाँ यो रोकिन्छ 

लय जिन्दगीको धिमा हुन्छ जैले 

मन र मुटुको सिमाना तोकिन्छ 

अनमोल हुन्छ मुस्कानको मोती 

साथ पाए तिम्रो दुनियाँ बोकिन्छ 

नत किन्न मिल्ने न बेच्नै मिल्ने 

न हुन्छ मापन न माया जोखिन्छ

 हाल के सोधेथेँ, मुस्कुराएर शब्दले बोल्यो 

म बोलेको थिइँन ,फेरि सारा राज खोल्यो 

तिमी तिमीसितै थियौ, म कुन धूनमा थिएँ 

बेसुरमा पनि मनले एक मिठो लय घोल्यो 

अचेल किन विपरीत बग्छन यी खुसी पनि 

फुलले त घोच्यो घोच्यो जूनले  नि पोल्यो 

रुमानी सपना बोकी जिस्काउँछ किन हावा 

न सक्छु दिन केही, किन यी पाउ मोल्यो?

पानी पर्‍यो दर्की दर्की फोका उठी उठी 

तिम्रो हाँसो मेरो लागि सन्जिबिनी बुटी 

हेराइमा के छ तिम्रो जादू हो कि टुना 

सबै तिर तिमी पस्यौ मन्को छेउकुना 

घाँसको भारी खोला तारी पुराइ गाई गोठमा 

केलाई लाउनु लाली पनि रसिलो यो ओठमा

जोगी आई फिरी लायो घरै घुमी घुमी 

आउन भुन्टे लैजाउ चाडै यै ओठमा चुमी 

गहुँ चुट्ने ढुङ्गा माथि धान झार्ने खलो 

आउ जोत बाँझो दिल्मा पिरतिको हलो 

मकै भुटी गुन्द्रुक साँधी खाऔ सँगै खाजा 

दुइटा मुटु एउटै पार्यौ  ढुकढुकी चै साझा

 न म घाम उदाएको न अस्ताएको देख्छु 

मेरो खुशी नि नियतीले निभाएको देख्छु 

न म घाम अस्ताएकोना उदाएको देख्छु 

मेरो जिन्दगीको गति सुस्ताएको देख्छु

अचेल किन उजाड छ यो मनको बगान 

बसन्तमा पनि फुलहरु मुर्झाएको देख्छु 

कस्ले चलाउछ कुन्नी यो जिन्दगीको गति

जता पुराउछ तेतै अन्धकार छाएको देख्छु 

चाहनाका सिमा कस्ले थुन्छ बेखबर छु म 

मेरा त सपना नि लगाम लगाएको देख्छु

अलिकती जोश मनमा हुर्केनै नपाई किन 

दायाँ बायाँ आफ्नै छाँयाँले झस्काएको देख्छु