सिनोमै अडकिदो रछ गिद्धहरुका आँखा
भन्किनु के अचम्म भो र फोहोरमा माखा

लालिगुरास नफुलेको खाली सिउदो छामी
बारुद बिझेर रोइराछ उजाड त्यो पाखा

सदभाबको बिउ थियो कि आगोको घिउ
अतिक्रमणमा चेप्पी रछ कठै! बुद्धका भाखा

बली बली आयो कि कली,छली कै ढलिमली
निर्धालाई नर्क सुनाउछ चित्रगुप्तको शाखा

चिसो चुलो धुवाउनु नधुवाउनु के भो र
हुनेकै बैबभ नहुनेलाई को भन्छ ला खा

साझको बेला हाबा मन्द मन्द थियो
तिम्रो केश खेल्दै हाबा बुलन्द थियो

मादक हेराइ पोखियो सुस्त सुस्त
आहा!त्यो क्षण कती आनन्द थियो

मधुर मुस्कान सजियो ओठभरी
लागथ्यो हासोमा पनि छन्द थियो

प्रकृतिको अनुपम स्रीजना कस्तो
उड्यो मन फर्कन बाटो बन्द थियो

नजिक के बढेथे तिमी बाटो लाग्यौ
हाबामा अझै नि तिम्रो सुगन्ध थियो

जपतपको बेला भो बुवा,मोह धेरै हुर्काउन हुन्न
हठ छाडे हामी चलाऊछौ घर धेरै घुर्काउन हुन्न

मिठो मसिनो सबै चपाकै हो र्याल के लाई चुहाउनु
स्वाद बाँकी होला र हड्डिमा आशु धेरै तुर्काउन हुन्न

पल्ला घरे दाइले उचालेको भरमा भडकिएर तेसै
आबेगमा आँफै घंटिमा लगाइ पासो सुर्काउन हुन्न

सिङौरी खेल्ल्न नि सिङ चाहिन्छ अबता अती भो
अलिकती भए नि बचेँको इज्जत बेर्थै खुर्काउन हुन्न

होशको कुरा केही हुन्न बर्बराउनथाल्नु भको छ
सुकेको जिउले थेग्दैन भार मन धेरै फुर्काउन हुन्न

धेरै साधु भए यहाँ बुद्दका आखा फुटाउनेहरु
बाटो छेकी हास्छन आमाको काख लुटाउनेहरु

दु:खका दिन सुखमा साटछु भन्दै कती आए यहाँ
मखमलको डस्ना देखाइ भुसमा सुताउनेहरु

बन्दुकले भबिष्य लेख्छ रे भनी कलम लुकाउदै
नारी हक भन्छन सिउंदोको रंग छुटाउनेहरु

पसिना माग्ने हातहरु रोइरहेछन श्रम रोप्न
पलायन भए गिदी भका,बाकी घर फुटाउनेहरु

राम राम भन्ने हराम भए रे,सुनिदैछ अचेल
जालझेलमा अलमल्लिए भरोसा जुटाउनेहरु

मधुरो प्रकाशमा लजालु मुस्कानको बातै मिठो
मायालुले भर्दिएको मदिरा भए अझ मातै मिठो

गीतको सगीतमा धेरै रमाएका होलान यहाँ
सगीतको झन्कार भन्दा चुरा बजेको हातै मिठो

ओतिनु नै किन पर्छ सिमसिमे पानी परेको बेला
आधा भिजे पनि मायालुले ओढाएको छातै मिठो

उपहारको रुप हुन्न ,माया मिसाएर दिए पछी
बेली चमेलिको के कुरा,श्रदाले चुमेको पातै मिठो

भाबमा कल्पी टोलाउनु भन्दा जिबनको यात्रामा
मायालु सँग मन साटन पाए आहा! रातै मिठो

लडाएर हांस्छन यहाँ कोही घात गरी
गिजलेर फाल्छन कोही बासी भात सारी

जिबनको ओसमा पनि घाम पोत्छु भन्थे
फर्किएर अतित आज बगे रात भरी

झुन्डिएको थियो आशा आधिमा परेछ कि
उजाडी रोईराछ बसन्त नि पात झरी

रङगी बिरङगी जती कांच थपे पनि
दिन्न शोभा चुक्किएको चुराले हात भरी

'वाका'लाई जसले मनमा साचेको थियो
छेपारो झै रङग फेर्यो तेसैले सात थरी

तिमीलाई भेटे पछि मुटु त्यसै धडकिन्छ
भन्ने कुरा कती हुन्छ मन भित्रै अडकिन्छ

कल्पनामा झुमे जस्तो सपनामा चुमे जस्तो
उकुस मुकुस भको मन भित्रै छडकिन्छ

बाटो भरी आँखाहरु अलझाउन खोज्छन
त्येती धेरै नजरां नि तिम्रै अभाब खडकिन्छ

पूजामा साधना छैन कि लालसा बेग्रताको
किन भो यस्तो जलन मन तेसै भडकिन्छ

मनको चाहना खाममै बन्दी छ अझै पनि
जोडीन खोजे कसैको नाम दिमाग सडकिन्छ

धेरै भ्या थियो मुटु तिमी सँग छुटेको
क्षणमै च्यात्यौ चोखो माया आँफै खुटेको

मलाई दुख्दा तिमी दु:खथ्यौ हरपल
हासी हासी हेरेयौ आज मुटु फुटेको

बिराइन,पिराइन,सजाय किन यो
दैबै बैरी कि त नियतिले नै चुटेको

तिम्रो मुस्कानमा घामपानी बिर्सिन्थे
ताझै छ अझै हिउ बर्षा सगै जुटेको

ताला साचो भरोसामा खाचो ठानिएन
किन होला मेरै बाच्ने आधार लुटेको

खोइ कस्ले बन्यो छाती भरी माकुराको जालो
इज्जत ढाक्न कस्ले दियो फेरी मक्काको टालो

शेरको जुङगा ओखलिए,छाला ओढी बाघ बन्ने
धेरै जनावरको होहल्लामा अब कस्को पालो

स्नेह सदभाबको बुटी पाखा भरी थियो
बाँदर जात उक्काइ पाप्रो पारे घाऊ आलो

बादलको घेरा हटेको किम्बदन्ती ताजै छ
घामको झुल्कै नपरी किन जताततै कालो

दाबिलो लाग्या पेटमा माड लगाउनु थियो
आज सुम्सुमाउनेले नै ठोके सुन्निएको गालो