सबै बाटा बन्द थिए म रोए छटपटाइ
तेसै दिन भगवान मर्‍यो के हुन्थ्यो कराइ

कहाँ हुँदो रैछ यहाँ दु:ख थाप्ने साथी
थेग्नु पर्दो रैछ आकाश खस्ता आँफै माथि
चर्क्या छाती चर्की रह्यो के हुन्थ्यो र सुम्सुमाइ
तेस्सै दिन भगवान मर्‍यो के हुन्थ्यो र कराइ

कहाँ पाइदो रैछ मुक्ती खरानी घसी
न मिल्यो कतै भाग्य सच्याउने मसी
साथ भरी घात बिझ्यो आफ्नै भए पराइ
तेसै दिन भगवान मर्‍यो के हुन्थ्यो कराइ

तिमी हार्दाको चोट आँखामा तप्किन्छन
जलेको छ छाती आगो अझै लप्किन्छन

मान्छेलाई मान्छेको नै यहाँ किन डर लाग्छ
देखिदैन देब, फेरि किन उसकै भर लाग्छ

शंकाले लन्का पिटछ,चिन्ताले चिता खन्छ
बिश्वासको धागो छिने पछि सबै पर लाग्छ

कति मन आस माग्छन कति प्यास माग्छन
बास माग्नु कता तिम्रो मुटु मेरो घर लाग्छ

म टुटनु र फुटनु भाग्यको खेल हुन सक्छ
मेरो खुशी तिमी हाँस किन यस्तै र'र लाग्छ

अभिशाप या बरदान जिन्दगी फेरि जिउनु पर्दो रैछ
भोगाइ,रोजाइ हुन्न रैछ फेरि पनि पिउनु पर्दो रैछ

आफ्नो भन्नेले नै च्यात्छन यहाँ धुजा धुजा पारी मुटु
फाँटे पनि फुटे पनि आखिर आँफै सिउनु पर्दो रैछ

देख्नेले के भन्लान छि: किन यसरी तानेको
जे गर्नु एकान्तमा गर्नु, कैले छैन र मानेको

ठाँउ न ठहर छ्या कस्तो गर्नु भा यस्तो रहर
अटेरी नहुनु, छु मैले नि त फेरि जानेको

मात्तेको किन? के छ र नजरमा त्यस्तो मेरो
लठ्ठ हुनु भो त, छैन जादु टुनाले हानेको

कटिन सक्छ कुरा कति,चियो चर्चा होला फेरि
शरम मान्नु अली कती त,किन ख्याल ठानेको

फुक्न मन न भाको कहाँ हो र मलाई पनि
रिसानी माफ होस है , समाजले छ बानेको

आँखा भरी रसाका छन यादहरु रोक्न नि सकिएन
जिन्दगी नै भारी भा छ अचेल त बोक्न नि सकिएन

पूजा गरे तिम्रा लागि बरदान दियो अरु कसैलाई
ढुङै रैछ मुर्ती पनि देब भनि ढोग्न नि सकिएन

म किनरा नपाइ डुबे माझधारमा तिमीले छाड्यौ
हेर्दा शान्त थियो धार गहिराइ जोख्न नि सकिएन

बिझ्छ छातीमा पुराना ति पल फेरि जतन गरी राछु
हद कति थियो माया भित्र सिमा तोक्न नि सकिएन

अलिकती खुशी मागे आँसु मिसाएर दियौ
दिलको के कुरा गर्नु मुटु चिसाएर दियौ

साधक थिए साधनामा थिए श्रदा नै मागे
पूजाको फुल बेकाम भो जुठो भिजाएर दियौ

आकार देउ भने लगन बिचलन भो कि
बल्ल बल्ल बनाएको आधार किचाएर दियौ

रुप अनि बानी,आगो र पानी पो थियो कि
श्पर्शको लालशा थियो घाँटी थिचाएर दियौ