उदाङ थियो अंग हाबा भई छिल्लिन मन लाग्यो
सिरिङ्ग भो यो तन तिमी सित गिल्लिन मन लाग्यो

मुजा मुजा गाला जिस्काउन थाले ऐनाले पनि
सोर्ह बर्से जोबन पैचो मागी चिल्लिन मन लाग्यो

ईश्वोरको फुर्सदको श्रीजना हो कि कारीगरी हो
सुझ बुझ कहाँ? तिमी हेरी जिल्लिन मन लाग्यो

हर पल दुख्छु बरु मन्जुर भो टन्किने घाऊ नि
श्पर्शको लालचमा पिलो सरी पिल्लिन मन लाग्यो

धन दौलत शान सौकात सब छन नासबान
दाईजोमा केबल तिम्रो त्यो दिललिन मन लाग्यो

आधारमा धार थ्यो कि माया आरो भो
रेटी रैछ मुटु मेरो बांच्न गारो भो

छुन्छु भनी भनी यो मन भत्कायौ
बिझिँ बाँचा आज त्यो आँखाको छारो भो

दया माया शिकारीको कहाँ हुदो रैछ
ताकी ताकी हान्यौ तिर छाती तारो भो

सतहमा भेट्या माया मुटुमा राख्न नि
निल्नै नपाई जालमा पार्ने चारो भो

मन नपर्नेको श्वाससै गनायो कि
फन्की फन्की रन्किने रिसको पारो भो

प्यासी जिबन प्यासमै सिमित भा छ
पिउन पनि बिना पानीको धारो भो

रिनले थिचिएको टोपी अब त झुक्छु भन्छ
धेरै भो रे लाज सगरमाथा नि लुक्छु भन्छ

अटल भएर कती ठडियोस चन्द्र सुर्य पनि
रगतको छिटा माथि फराउदा दुख्छु भन्छ

बाघको छाला ओढ्या स्याल शेर भो कि छेर
लुते कुकुर झै पुच्छर लुकाइ भुक्छु भन्छ

अपार जलको खानि,अभाब छ फेरी पानी
मेटाउन नसकी तिर्खा,नदी नि सुक्छु भन्छ

थरी थरी फुल सजाएर गाँसियो भन्थे कोही
मालाको डोरी यो कसरी उनियो फुक्छु भन्छ

कुर्दा कुर्दा थाकी सके अब त लौ है आऊ कालु
निरशाले छाको मन्मा मायाको गीत गाऊ कालु

मन लुकाउने छानो छैन,पिर पोख्ने साथी छैन
यो दिल यसै खाली भाछ प्रितीको गूड् लाऊ कालु

डुंगालाई पानी,ढुङालाई माटो, मलाई तिमी
मुटु छामी मन्मै पुगी मायाले चुम्मा खाऊ कालु

पानी बिना माछी,भुटभुटि छटपटाको छु
निको हुन्छ तिम्ले छोए चराको यो घाऊ कालु

श्रदा भए ढुंगा देबता,मनमा भए लोटाँ गंगा
पाटी पनि मन्दिर हुन्छ जहाँ पर्छ पाऊ कालु

नबुझे झैँ गर्नु अब,मैले तिमीलाई लेखे भने
अर्कै बाटो हिडनु फेरी,मेरा नजरले छेके भने

मनै त हो मेरो पनि होशै थिएन आबेगमा
औंसी पुर्णे लाग्या बेला खोइ मैले के के भने

ओईलाएछ फुलको बारी काडाँघारी वारीपारी
खुचिङ पर्‍यो भन्छयौ अरे कडाँलाई टेके भने

बेहोशिमा बर्बराउछु ,तहसनहस भैसकेछु
सखिली भई कठै! भन्नु बरबादी यो देखे भने

अन्न पानीको जिन्दगानी कुही जाने चोला भन्छन
सहनु नै पर्दो रैछ पुषे सिरेटोले सेके पनि

यो उताब चडाब जिबनमा गुने कोही छ कि
सुख दु:ख हर मोडमा साथ हुने कोही छ कि

रसाएर गलेको मन,झरी बनी उर्लियो झन
मुल फुटी बगी रहने आँसु रुने कोही छ कि

बैरी भयो बिधाता नि भाग्य भित्र दैब पस्यो
नियतिले थुपारेको यो पिडा धुने कोही छ कि

फुल्ने रहर कत्ती थियो,पहेलिएर कता पुगे
कोपिलैमा मुर्झाएको यो मन छुने कोही छ कि

कस्तो बन्धन मुटु थुन्ने,मन कैदी पारी दिए
सिमा भित्र बाँधिएको डोरो फुने कोही छ कि

कस्ले लायो साँद आज, भुत्ते पनि छुरा भएछ
कस्को आड पायो कुन्नी लुते पनि सुरा भएछ

खरिद बिक्रिको पसलमा के के मिलथ्यो कुन्नी
सपना बेच्नेको उधोग धन्दा पनि पुरा भएछ

माया हो कि दया, सदभाब भनेर जताउथे
आर्का मुटु के भर थ्यो र,फेरी टुहुरा भएछ

बल्ल बल्ल लाँको बाली हात मुख जोर्न पनि
खडेरिमै चर्को घाम,आशा जती झुरा भएछ

ढोगी जोगी कस्ले चिन्यो,गेरु बस्त्र अस्त्र थियो
दर्शन बाँडे भनी सुन्थेँ, बुद्ध पुर्ने कुरा भएछ

मुटु भरी दुखी रछ घाऊ बनी चराई दियौ .
श्वास चली र'दा नि लाग्छ जिबन हराई दियौ

खोइ कुन बाटो थियो तिमी सँग हिडि नै रहे.
सहज यात्रा थियो धराप थापी डराई दियौ

साधनामा लिन थिए आरधना तिम्रै थियो
रियाजमा लय हाल्दै थिए तिमी कराई दियौ

फुटेको थेँ टुटेको थेँ तैपनी किन हो जुटेको थेँ
तहस नहस पारी फेरी बिजोक गराई दियौ

सुधो थिए,सच्चा थिए लप्पन छप्पन के था
धोका दीइ धोकेबाज मलाई नै दराई दियौ

मन्मै छिरी सक्यौ तिमी,खोली छाती हेर्न पर्छ र
तिमी दुख्दा काटछ् मुटु,आँसु नत्र कहाँ झर्छ र

शंका उपशंका के के हुर्के होलान मन भरी
थामेर राख भरोसा,चोखो माया कहाँ मर्छ र

बेली चमेलिको जस्तो सुगन्ध बोकेर झुलुला
नखुदे मन बाँझो पारी,रोप्दा माया फेरी सर्छ र

छुरा जस्तो कुरा चले,मायाको बैरी जलुन जले
छामी सके छि मुटुले मुटु प्रभा कस्ले गर्छ र

अल्झिए बल्झिन्छ अतित,मुटु भित्र राख्छु बरु
टिल्पिलाएर नबग आँसुले कही घाँउ भर्छ र