नपालेकै जाती भ्रम ,केही बस्तैन कसैको फिक्रिमा
मान्छेनै हो परे राख्छ, भगवान समेत बिक्रिमा

जप्छन राम कोही गर्छन् फेरि छलछाम पनि तिनै  
नियती त हो मान्छेको नबाँधिन्छ बाँधेर सिक्रिमा

पढेर पनि कोही बन्छन अबुझ स्वाँठ घमन्डी यहाँ
नपसे 'छी ज्ञान बुद्दी सकिन्न हाल्न बिबेक डिग्रिमा

मतलबी छ यो दुनियाँ बिना स्वार्थ हुन्न केही पनि
लेनदेनको कुरा त उठछ भन्छन यारी दोस्ती जिक्रिमा

मेरो पनि रहरहरु होलान तिमीले नि देख्न नसकेका
कति त्यागे तिम्रै लागि छन अझै कति फेक्न नसकेका

सम्झौता हो या बाध्यता साथ चल्ने अनुमती तछ तिमी संग
बुझेनौ कैले मेरो मन बगे आँसु मनले नि छेक्न नसकेका

कस्ले लेख्यो जिबन कथा कस्ले गर्‍यो पात्र चयन मेरा लागि
काहानीमा मेरो पनि थिए होलान पात्र कही लेख्न नसकेका

बेग्लै सोच,बेग्लै खोज शायद बढ्यो दुरी हामी बिच पनि
कति बोक्नु जिन्दगीमा धेरै छन बोझहरु थेग्न नसकेका

भाग्यले हो कि ठगेको, भाबीले छेक्यो खुशी छुने बाटो पनि
कस्तो बाटो मिल्यो मलाई धेरै थियो बाटा मैले टेक्न नसकेका  

तिमीलाई पनि रिस उठछ ,उठछ मलाई पनि
बल्छ्यौ तिमी पर्छ मैले निभाउन त्यसलाई पनि
जती बल्छ्यौ त्यती चाडो बल्दैन सलाई पनि

बुझ्दिनौ कि,अटेरी तिमी नचाहिने जिद्दी गर्छ्यौ
कहिले कसो गाली गरे त के भो गर्छु भलाई पनि

झर्को फर्को तिम्रै ठुलो परे बेच्छ्यौ आँसु तिमी
जती दुखोस् हाँस्नै पर्छ मैले त मुटु जलाई पनि

भर छैन मेरो सुन्छ्यौ अरुलाई गुन्छ्यौ अरुलाई
न सक्छु लेराउन धारमा फकाइ ललाई पनि

हामी बिचको दुरी नबढेको भए
बेलैमा तिम्ले मुटु यो पढेको भए

न कोइ आउथ्यो जीबनमा पराइ
न पर्थ्यो बाँच्न अरु संग डराइ
बगे होलान रहर तिम्रा आँसुका भेलले
लड्यौ कि जिन्दगीबाट भाग्यको खेलले

धनको माद मात्र नचढेको भए
मन संग मुटु यो जडेको भए

न पर्थ्यो बाँच्न परिचय हराइ
न दुख्थ्यो घाऊ चराई चराइ
जागे होलान कति रात अनिदा भएर  
बग्यौ होला शायद तिमी यादमा अल्झेर

तिम्रो मनको तीर देखिनछु किन मैले
मुटु छेड्दा पनि छेकिनछु किन मैले

बिझे कति दुखे कति लेखा राख्या भए
मन हल्का हुन्थ्यो लेखिनछु किन मैले

थाहै नदी तिम्ले बदल्यौ दल एक्लिए म  
अर्कै दलको संघार टेकिनछु किन मैले

जति सुकै तिमीले त नखरा नै पारे पनि
छैन लाको माया भनि जति सुकै टारे पनि
के बोल्थे झुट बिचरा ति निर्दोष आँखाहरु
जे सुकै भन मनले बुझ्छ मनको भाखाहरु

पराइ भनु भने हक जताए जस्तो लाग्छ
आफ्नो भनु भने पनि डराए जस्तो लाग्छ
जति बिते काफी छन तिमी सितका पलहरु
बिबस छ्यौ तिमी छैन अब कुनै हलहरु

हुन सक्छ तिम्रो पनि आँखा भित्र भल थियो
मात्र म दुखेको थिए तिम्रो चाँही छल थियो

हैसियतको कुरो थियो जून तारा छुन पनि
तिमी उड्यौ आकाश छुन मेरो संसार तल थियो

थाक्दै थे म तिमी भाग्दै थियौ मलाई छोडि
दुई कदम पछि छुट्नु शायद हाम्रो हल थियो

भात्किदै थिए मेरा खुशी एक एक गरी
उता तिम्रो दुनियाँमा बेग्लै हलचल थियो

यसै पनि राम्री छ्यौ तिमी लाखौं हजारमा
तिम्रा लागि फिका सबै किनु के बजारमा

जब जब देख्छु तिमी किन किन यस्तो लाग्छ
फुर्सदमै बनिछ्यौ तिमी त बाँकी अरु हतारमा


हिरामोतीको के कुरा तिम्रो हाँसै अनमोल छ  
मुस्कान नै काफी हुन्छ पाए यो  उपहारमा


मस्त मस्त चाल तिम्रो मादक छ हेराइ
आउ मेरो समिपमा चाहिन्न अरु संसारमा

स्वयम्भूको आँखाले नदेखेर हो कि
तुवाँलोले छेकिएर हो कि
धुमिल इतिहँसको पाना भित्र
छरपस्ट फुटेका सपनाहरु
एकचोटी आँखले छुन खोज्दा हुन भानु बाजे

आफ्नै आगन बिरानो भए पछि
आफ्नै पन आँफै सँग बिछडिए पछि
आफ्नै माटोमा हराएको बिचार खोज्दै
आफ्नै पसिनामा बगेको रहर खोज्दै
क्षितिज पारी शान्तिका परेबालाई
शान्तिको सन्देश बोकी लेराउछ कि भनि
एकचोटि मन भरी आशा फिज्दा हुन भानु बाजे

चाउरिका अनुहार भरी खुम्चिएका विश्वाश भिरी
दाउरिएका पेट भरी थिचिएका आस्था भिरी
बिना गुदिका टाउकाका हुलहरुमा
बिना बुद्धिका सोचहरुका हुलहरुमा
रगतको छिट्टामा रंगिएका सडक पेटिमा
बारुदको धूवामा रंमगिएको एक हुल निरहलाई
रसाएका आँखा भरी पुछ्दा हुन भानु बाजे

बुद्धले छरेको शान्तीका पाटा भरी
जनकले गोडेका भाईचाराका बाटा भरी
शान्तिका सुगम यात्रामा बिझेका काँढा
मुटु भरी दुखी पल पल रन्थनिदै
मर्महित भई काँढा पंन्छ्याई दिने
कोही मिल्छ कि भनी नियाल्दा  हुन भानु बाजे

कतै कोप्चिएका ,कतै अग्लिएका
कुपोषणले कुरुप शहर भित्र
कहिले टाएरको बिसाक्त धुवाँमा
कहिले बारुदको गर्जनमा
क्षेतबिक्षेत भएको आफ्नै
सुन्दर कान्तिपुरलाई
एकचोटी आँफैलाई चिमोटी झस्कदा  हुन भानु बाजे

ठाउँ कुठाउ खुल्ला राख्दै
छोटा बस्त्र भिर्ने आधुनीक चपलाहरु
नेपाली बोल्दा पाखे हुने डरले
टुटेफुटेका अग्रेजीमा गर्ब गर्ने चन्चलाहरु
अस्रल्ल जथाभाबी पोखिएको देख्दा
लाजले शिर झुकाउदा हुन भानु बाजे
 
धूलो ,धुवाँ ,प्रदुषण ,जाम ,
अनिकाल ,हाहाकार ,चित्कार,
त्रसादी, बर्बादी ,अपहण ,बलत्कार
समस्या ,अभाब ,भष्ट्राचार .......
अनगिन्ती बिकराल परस्थितिलाई आत्मासाथ गर्दै
लामो सुस्केरा हाली
नयाँ नेपाललाई धिक्र्दा हुन भानु बाजे आमा

सक्छ्यौ भने दिलैबाट झिक टन्टै सकिन्छ
न बाँस न बाँसुरी जिन्दगीमा लन्ठै सकिन्छ

कति बस्नु टडपिएर भित्र भित्रै छडकिएर
पापी मन कता कता उडछ आँफै भडकिएर
हुन्न भन्छ्यौ छुन्न भन्छ्यौ जान्न कतै घुम्न भन्छयौ
ओठमा मन्द मुस्कान बोकी ,बोल्छ्यौ किन मस्किएर

मन्को कुरा मन्मै राखी बोल्छ्यौ फेरी जोखी जोखी
प्यासी आँखा आँफै बोल्छ जती खोज राख्न रोकी
दुनियाँको डरले हो कि लाज शरमले हो कि
पर पर भाग्य जस्तो गर्छ्यौ ओठ टोकी टोकी

तिमी बिना मेरो जिबन खरी झरेको मादल भा'छ
बर्सिन्छ यो घरी घरी साउनको बादल भा'छ

न होश छ आजभोलि न बोल्छु ठेगानाकै बोली
कता पुग्छु किन पुग्छु मेरो यो मन्नै पागल भा'छ

न छ् कतै आफ्नोपन ,न पाउछु आफ्नो भन्ने मन
खोक्रो भे 'छी के काम यो ज्यानै आफलताफल भा'छ

उधारो खुशी टिक्छ कति ब्याजमा आँसु भए 'सी
चोटै चोटमा हाँसे पनि लाग्छ यो भाग्य घायल भा'छ

तिमीलाई खुशी मिल्छ भने छेकबार हुन्न म
जति बगोस भित्रै बगोस आँसु देखाएर रुन्न म

तडपिन सक्छु एक्लै म बरु रोक्दिन तिम्लाई
छुनु आकाश तिम्रा रहरलाई कदापी छुन्न म

अतितका याद साथ लिई बाँचुला कति अब
सक्तिन तिमी बिना जिबनमा अरु कोही चुन्न म

तिमी बिनाका पलहरु कति शुन्य होलान् कुन्नी
फलोस फुलोस तिम्रो नराम्रो सक्तिन सुन्न म

बोल्छ भन्छन नजर पनि,मैले नबुझेका बात छन कि कतै
नबोलेरै भन्नु पर्ने,तिम्रा मन्मा चाहका खात छन कि कतै


लजाएर जब हेर्छ्यौ, काउकुती लागे जस्तो हुन्छ किन
हल्का चढछ नशा फेरि,ति आँखामा मातै मात छन कि कतै

टोलाएर हेर्छ्यौ जब,जुधेँ आँखा रातो पिरो हुन्छ्यौ फेरि
आशा लाग्न थाल्यो मलाई नि सुमसुमाउने हात छन कि कतै

खोजिनिती धेरै गर्छयौ ,लुकिछिपी बाटो कुरी बस्छ्यौ रे
अहिले सम्म नभोगेको,मेरो पनि रंगिन रात छन कि कतै

तिम्रो मेरो सम्बन्धको नत कुनै नाम थियो
मुटु भित्र थियौ नत कुनै छलछाम थियो

चियो चर्चा धेरै गरे शायद मन्मा डर भरेँ
हाम्रो कुरा काट्ने एकथरीको  काम थियो

पाप पुन्य के थ्यो हाम्रो माया बदनाम भयो
सबको कान भर्ने चाँही छुरा बोक्ने राम थियो

न आधार न आकार सबैतिर हल्ला चल्यो
मानौ अरुलाई पोल्ने हाम्रो माया घाम थियो

मन्दिर मुर्ती पूजा पाठ ,भ्रम हो कि धर्म कुन्नी
तिम्रो दिलमा धाँए मैले तेही मेरो धाम थियो

अरु कोही मन्मा थ्यो कि भर हट्यो मेरो फेरि
परपर भाग्न थाल्यौ शायद यही रोकथाम थियो

जिन्दगी यो हिसाब भए बिग्रे जती मिलाउँथे
तिम्ले च्यात्या मुटु पनि जतन गरी सिलाउँथे
मसी भए मेटन् हुन्थ्यो बिधाताको कसी रैछ
चर्की चर्की दुख्छ मुटु घाऊ बनी बसी रैछ
जती दुखोस् खप्नै पर्ने घाऊ बनी बसी रैछ

तिम्रो मेरो सम्बन्ध यो किताब भए पल्टाउथे
तिम्ले केर्‍या कथा पनि सके जती सल्ट्याउथे
कथा भए फेरि लेख्थेँ जिन्दगी त ब्यथा रैछ
हाँसी हाँसी पढ्नु पर्ने बिबशताको कथा रैछ्

सुन्य सुन्य छ यो मेरो मन
सम्झी दुख्छ यो मुटु झनझन

के भो के भो तेसै बरबराउछु
होशै हुन्न सपनिमै कराउछु
सुनाउ भने ब्यथा धेरै छन
तिमी छैनौ साथमा रुन्छ मन

जता जान्छु किन लरखराउछु
आफ्नै भाग्य संग पनि डराउछु
हिडनु पर्ने बाटो धेरै छन
तिमी छैनौ साथमा रुन्छ मन


न भो कथा यो छीनमै मेटिने
न थ्यो देबता ढुङोभै भेटिने
पिडा मेरा छाती भित्रै छन
तिमी छैनौ साथमा रुन्छ मन

अलिकती खुला राखे अंग सबको पर्‍यो ममै नजर
सिरसिर चल्यो हाबा फेरि छाडेन कुनै पनि कसर

आउ समाउ तिमी पनि रमाउ बैश यो उर्लेको बेलामा
हल्का हल्का जवानीको माद नशा झै कुर्लेको बेलामा
चाख अलिकती रसिलो छ यो जवानीको मिठो जहर
मज्जा के नपीए बाँच्नु नै जिन्दगीमा कति छ र

मेरो जिन्दगीमा बेसुरको नोट लायौ तिमीले
तिम्रै साधनामा थिए फेरि खोट लायौ तिमीले

धड्कन सुन्छ्यौ भनी छाडे मुटु तिमी संग
थाहै नपाए झै कुल्ची त्यहीँ चोट लायौ तिमीले

कानूनको कुन धारा उपधारा हुन्छ प्रेममा कुन्नी
मेरै बिरोधमा लडन कालो कोट लायौ तिमीले

मन्द मन्द अझै आई रैछ् पराइको गन्ध तिमीमा
हत्तपत्त आई फेरि जुठो ओठ लायौ तिमीले

हुने भए सारा संसार तिमीलाई नै दिन्थेँ म
तिम्रो लागि बेचिएरै सारा खुसी किन्थेँ म

भएर सधैँ रक्षक म  वरिपरि  रही तिम्रै
तिमी सामु आई पर्ने अड्चन बाधा छिन्थेँ म  

कहिले कतै चित्त दुखी झरी हालेछ भने नि  
मोती सरी जतन गरी सबै आँसु लिन्थेँ म

तिम्रो हुन नसके नि अझै मौका पाए भने
भात्किएका तिम्रा मन जगै देखि चिन्थेँ म

सुकोमल तिम्रा रूपमा दाग लाग्न न दिन बरु
फुल माथि तिम्लाई राखी  काँडा माथि हिन्थेँ म  

शायद तिम्रो काहानीको एउटा पात्र थिए म
नायक कैले बनाइनौ निमित्त मात्र थिए म

यस्तो लाग्थ्यो हर कदम तिम्रै साथ हुनेछु
खुशी जति तिम्लाई दि तिम्रा आँसु रुनेछु
दुई कदम हिंडे पछि तिम्रो बाटो कतै मोडियो
मेरो मुटु टुक्रा पार्दै तिम्रो मुटु अन्तै जोडियो

तिम्रो मेरो नाता केहो आफ्नै आत्मा संग सोध तिमी
पाइनौ कुनै जबाफ भने मेरा आँखा भित्र खोज तिमी

पाप थ्यो कि पुण्य थियो मेरो लागि यही धर्म थियो
सहि गलत हुन्न माया मैले जास्तै मन्ले सोच तिमी

नहेरुँ नि ठाउँ कुठाउँ, खुला खुला राख्छ्यौ तिमी
हेर्‍यो कित लाज मानी ,मुख छोप्दै भाग्छ्यौ तिमी

जाडो हुंदा कुन्ता बिजोक, हाबा चल्दा के पो होला
छोटा छोटा बश्त्र भिर्छ्यौ, केले लाज ढाक्छ्यौ तिमी

अंग अंग बैश चढि ,भरिलो छ  जवानी त्यो
आगाँ घिउ थप्न अझै ,कर्के नजर फाक्छ्यौ तिमी

जवानीको उन्माद हो,कि या बैशको कुतकुती त्यो
होला मात चढाउनै, लाडिएर हाँस्छ्यौ तिमी

नजरमा केछ कुन्नी  ? दिलै भयो आरपार
बिना तिर घाइते भाछु, अरु किन ताक्छयौ तिमी

भन्ने मात्र भए यहाँ छैनन कोही देश बन्नेहरु
सपनाकै कुरा गर्छन दिउसै जून तारा गन्नेहरु

चेपिन्छ कहिले मेची हेपिन्छ कहिले महाकाली
कता लुके आज परे देशका लागि मर्छु भन्नेहरु

नत चिन्ता छ माटोको न सोच मुटु जोडने बाटोको
बिकासको निकास दिन्छु भन्छन आफ्नै आगन खन्नेहरु  

धर्म शास्त्र कण्ठ थियो लाग्थ्यो ॠषि मुनी थियो
संगत पछि थाहा भयो एक नम्बरको खुनी थियो

तर्क भने यस्तो गर्थ्यो मै हुँ भन्ने पार लाग्थे
बिदुर जस्तो सबले भने तर उत सकुनी थियो

बोली भित्र गोली बेच्थ्यो पत्तै नपाई मृत्‍यु किन्थे
हुन पनि मिठो बाणी मनै भित्र छुनी थियो

नरोक भो जसोतसो  जिन्दगी यो बहाबमा छ
नखोले कै जाती होला अचेल यो नकाबमा छ

तिमी उड्यौ आकाश छुन म रहे यही जमिनमा  
उडुँ भने मेरो आकाश हाबाको अभाबमा छ

बोली हुन्थ्यो हर हेराइमा चुपचाप सुन्थे ति नयन
मौन मौन बस्छ आँखा अचेल यो दबाबमा छ
 
कहाँ छु म किन छु म बेखबर छु आँफै सित
दिमागको के कुरा अब दिल पनि तनाबमा छ

बदमाश छ यो दिल, जति भने पनि मान्दैन
बेकाबुमा छ यो किन, तिमी बिना अरु छान्दैन

कुनै दिल माया खेल्छ ,कुनै दिल माया झेल्छ
माया गर्छ तिमि संग यो, अरु केही पनि जान्दैन
 
बिर्सु भन्छु झन झन, सम्झनाले सताउछ
ठान तिमी जे ठान्छ्यौ दिल यो त पराइ ठान्दैन

सुन चाँदी ,हिरा मोती सबै फिका लाग्छ अब
मेरो लागि सबै तिमी, यो मन केहीले नि तान्दैन

तिम्रो यादमा कहाँ कहाँ पुग्छ यो मन अचेल
फुकेको छ यो दिल  यसलाई केही ले नि बान्दैन