यि हात सबल छन कसैको सामु कैले फैलाउन नपरोस
जति लाग्यो लाग्यो दाग यो जिन्दगी अब मैलाउन नपरोस

समयको गती सँग जति नै पछि परे पनि
मेरा खुशीका पलहरु ओईलिएर झरे पनि
मन भरि आँधी तुफान थुनेर राखेको धेरै भो
भात्किएका सपनाहरु तुनेर राखेको धेरै भो

चट्टान बनेको छु हावाको झोक्काले ढलाउन नसकोस
एकान्तमा चुहिने आँसुले मेरो लक्ष्य गलाउन नसकोस

तिमीले थिल्थिलाएको अस्मिता बिझाए पनि
अबिरल बग्ने आँसुले सिरानी भिजाए पनि
थामेर हत्केलामा जिन्दगी म हांस्न सिक्दै छु
जति बिझ्यौ बिझ्यौ अब मुटु बाट झिक्दै छु





   

न छ कुनै साँध सिमाना हामी बिचको यो नातामा
न लेखियो माया हिसाब गरि यो बही खातामा

पराइ थियो आफ्नो भयो मनको दुरी मेटिए पछि
दिलमा बस्छ फेरि उही आफ्नोपन भेटिए पछि
न सकियो रोक्न बाँधी. उडिजाने यो मनलाई
कति छ बाधा. न सकियो फुकाउन जीवनलाई

कल्पनामा उनिएका आकांक्षाका लहरमा
उस्कै यादमा घेरिन्छु हर पल हर प्रहरमा  
न सक्छु नाघी जान यो समाजको ति परीधि
न सक्छु रोक्न दिलको यो निर्दोष गतिबिधि