हिड्ने कुर्ची माथी जड्या मान्छे
मातेर के भो माथि चढ्या मान्छे

गिदी किन चाहियो नाम किन्न
म त यसै नि मान वढ्या मान्छे

डर त लाग्छ ढलिन्छ कि भनी
भर के पर्नु टेकोमा अढ्या मान्छे

खडा छु ,कडा छु साथ दर्हो छ
नत्र किन उठथे म लड्या मान्छे

चम्काइदिए चम्के आखिर
म धेरैले आँखा गढ्या मान्छे

राम राम
छल छाम

यता उता
पायो हाम

माड लाउ
खोइ काम

खल्ती छाम्यो
छैन दाम

जता गयो
लामै लाम

गर्ब थियो
देशको नाम

आज हेर्यो
जामै जाम

शान्ती फुल्ने
मेरो गाम

अधेरो भो
तेही ठाम

डस्यो कस्ले
निलडाम

धेरै टाउका
भिन्न दाउका

डर र त्रास
तिनै हाउका

अनेक चाल
एकै पाउका

उही सामान
बेग्लै भाउका

गरीब चुस्नु
धर्म साउका

ग्रह र दशा
केतु राहुका

नसोध मलाई किन म रक्सिमा झुलेको छु
मुटुमा लागेको घाऊ यसैमा त भुलेको छु

म दुखे पनि दु:खाउन्न तिमीलाई बाचा भो
आखिर माया लाग्छ नशा नशामा घुलेको छु

परचक्री सरी भएछु वास्ता पास्ता केही हुन्न
डुल्न त तिम्रो म मन मुटु सबै डुलेको छु

जुवा तिमीले खेल्यौ दाउ चाँही मेरो थापियो
अस्तित्ब बाँकी छैन जुवामा जो सुलेको छु

बेहोश बाँच्नु छ होशमा तिम्रो यादले थिच्छ
चिसिएर फुल्नु भन्दा पिएरै म फुलेको छु

आच्छु !नझडकाल भिज्या केस चिसो लाग्छ फेरि
अंग अंग उदाङगै छाडे मनले के के माग्छ फेरि

मन्द मुस्कान पोख्छ्यौ झन झन कर्के नजर हेरी
पापी हुन्छ भन्छन मन मन्मै के के पाक्छ फेरि

रुजेकी छ्यौ भिजेकी छेयौ मादक चालमा नबढ अगि
थुमथुमाउ कसोरी म भित्रको पुरुष जाग्छ फेरि

छोए बात लाग्ने हेरे माद लाग्ने नलोभ्याउ तिमी
कोल्टे फेर्दा फेर्दै कल्पनामै मेरो निद भाग्छ फेरि

रुप शिल यसै राम्रो फिजाउछ्यौ कामुक हेराइ अझै
बहकिए भने कतै मनले त के के ताक्छ फेरि

रमिते भए मान्छे प्रभू तिमीलाई जप्न पर्‍यो
आफ्नोले आफ्नै ढाले प्रभू चोट त यो खप्न पर्‍यो

गनायो फेरि मानसिक फोहोर टाउकाभरि
बेकार देख्छु संयन्त्र नै दुर्गन्ध थप्न पर्‍यो

उम्रिन्छ काँडा अंग भरि धरो हुन्न लाज ढाक्ने
जाडोमा यस्तै गर्मिको यो घाम चाँही तप्न पर्‍यो

बिबेक पैचो कस्ले दिने खडेरी छ बिचारमा
रुवाइ माटो रगतमा यि पसिना हप्न पर्‍यो

बलियाको बोली हतियार निर्धा त कठैबरा !
उपाय छैन भोक दुख्छ पापी पेट कोप्न पर्‍यो

मुस्कानमा अर्कै अर्थ मुखले हुन्न भन्छ्यौ
ढेपिएर आँफै आउछ्यौ फेरि छुन्न भन्छयौ

प्यासी प्यासी देखी रछु चुलबुले नयन ती
को हुन्छ त्रिप्त प्रेम रसले फेरि टुन्न भन्छयौ

बन्दी भाछु मन भरि उम्की जाउ अब कहाँ
पासोमा पारेर जन्दिन जाल बुन्न भन्छ्यौ

के सपना के बिपना सबै तिम्रा कैद छन
मन पन सबै थुनेर फेरि थुन्न भन्छ्यौ

नखरा नपार भो मुटु दुख्छ जिस्कदा पनि
मेनका तिमी फेरि सुर्पन्खा चुन्न भन्छयौ

आखिर त्यही भयो पित्तलमा सुन दल्नु भो
टलक थियो थेन जलपको भरमा छल्नु भो

उज्यालो छर्न नि पिधँमा पुगी सक्यो तेल
धिपधिप गरेर फेरि किन आँफै बल्नु भो

हुकुमको एक्का हपिए चल्ने आँट कसको
खेलाडी मसुर हजुर कत्रो चाल चल्नु भो

बर्तमान थर्कमान हुन्छ जो सित भने
पत्ताउ कसरी,हल्लै रछ हजुर गल्नु भो

रेफ्री आफ्नै मैदान आफ्नै खेलको कुरा न हो
छेक्ने कसले? बल नै हजुरले जो भल्नु भो

त्यो कस्तो मोड थियो र मेरो तस्बिर बनायौ
भूल के गरे मैले फेरि तिम्ले मसी खनायौ

न अल्झाए न बल्झाए बस मनमा सजाए
मेरो मुटु कुल्चेर फेरि कुन खुशी जनायौ

आँसुमा लत्पतिए आज यादका बुँदहरु
थोपाथोपा प्यास चुसी कुन तृप्‍ति मनायौ

जितेर झुक्यौ कि हारेर रंग त उडेछ नि
छारो उडने नै भो आखिर आंङ जो कनायौ

प्रक्रितीको उनुपम रूप सौन्दर्यकी मल्लिका
फुलको सुबास फैलिन्थ्यो आज किन गनायौ

आनन्दले सीमै नाघ्छ तिम्रो नाम्मा केही फुर्दा पनि
संगीत नि फिका लाग्छ आज भोली तिम्ले घुर्दा पनि

बाटो बिराइ झरेकी परी हौ की तिमी त स्वर्ग की
सौन्दर्यमा को लुब्ध हुदैन र? परे उठछ मुर्दा पनि

झरी हुरी या टन्टलापुर घाम नजर बिच्छी रहे
आशा त्यो आहा!कति मिठो तिमीलाई त कुर्दा पनि

बात लाग्यो हातमा थियो पिउनु की ओकल्नु भयो
कस्तो भाग्य तेसै फर्किए मदशाला जुर्दा पनि

कैदी मुटु बन्द मन सोचमा खिया,यस्तै बाँचे
आँट कहाँ खोतलेर हेर्न तिम्ले मन पुर्दा पनि

चर्की चर्की छाती दुखे नि तिमी सँग रिसाको छैन
चाखी हेर चिनी भनेर नून कतै मिसाको छैन

मन दिदा घाऊ दियौ कि? सोची हेर पुराना पल
भारी जति भए पनि ती, याद मैले बिसाको छैन

मुटु घोच्छ अतित पोल्छ जिउदै म मरितुल्य छु
बिझे पनि मायालाई त्यो,काडाँ भनि घिसाको छैन

निभेको हो या निभाको हो बेमानी त्यो चलेर हुरी
बल्छ की त फेरि भनेर मन्को चुलो चिसाको छैन

न पोखेर सकियो माया आँखाबाट तिम्रा यादमा
ढोका खुलै छ आउ मनबाट माया पिसाको छैन