तिमीलाई दु:खाउने मेरो कुनै रहर छैन
अतितले पिछा गर्छ भागने कुनै शहर छैन

सम्झ य नसम्झ यो त तिम्रो मनको कुरा
मैले चाँही नसम्झेको कुनै त्यस्तो प्रहर छैन

बीर्सु भन्छु पुराना घाऊ झन बल्झी पिडा दिन्छ
यादलाई मार्न सक्ने संसरमा जहर छैन

आँफै संग भागी रैछु नछ लक्ष्य अब
भर के भो जिन्दगीको कहाँ पुग्छ ठहर छैन

नत सक्छु देखाउन छाती चिरी मेरो माया
बेतुक छन मायाको शेर मिलेका बहर छैन

जति मलाई रुवाए नि तिमीलाई पाप नलागोस
आत्मै देखि दुवा दिन्छु कसैको सराप नलागोस

जोडीएर कतै मेरो नाम तिमीलाई गर्हो पर्ला
जे जति भो अब देखि बदनामी छाप नलागोस

दुर्घटना सम्झी हाम्रो कथा भए जति बिर्सी दिनु
ताकि कोही हात थाम्न आए फेरि संताप नलागोस

म अस्ताए तिम्रो लागि उदाउने त अझै होलान
मन छुने मान्छे खोज्नु कसैको करकाप नलागोस

जिन्दगीनै नै हारी सके ,तिमी तिम्रो खुशी जित
 शुभकामना मेरो तिमीलाई, सुखी हुनु उसै सित

दिल्मा बिझ्या काँडा रैछु, झिक्दा हल्का भयो होला
तडपी तडपी बाँच्या छु म ,बल्ल चित्त बुझ्यो कि त

शुन्य छन तिमी बिना ,यि पलहरु बेजान होलान
अकालमै मृत्‍यु भयो बेवारीस भो मेरो प्रित

कैले भिज्छ सिरानी त रुज्छ संगै मन
छपिएका छन नलेखेरै छाती भित्र धेरै गीत

पर्दा अघी म नै थिए पर्दा पछि कोही रैछ
अबोध बनि छुरा हान्यौ न बुझियो पिरती को रित

यसै त छन यहाँ कति पाए मेरो खोइरो खन्ने
तिमीले नि साथ छोड्यौ को छ अब मेरो भन्ने

तिम्रै मात्र आश थियो त्यो नि आज लास भयो
रंगिन बन्यो तिम्रो दुनिँया मेरो ऊठि बास भयो
भात्किएको मनलाई को हुन्छ र  फेरि बन्ने
तिमीले नि साथ छोड्यौ को छ अब मेरो भन्ने

मैले लाको माया शायद पलाँसको फुल भयो
बस्ना खोज्या रैछौ तिम्ले मेरो ठुलो भुल भयो
तिम्रा लागि होलान कोही दिन्मै जुन तारा गन्ने
तिमीले नि साथ छोड्यौ को छ अब मेरो भन्ने

तिम्रो मेरो कथा एकै पात्र किन फरक भयो
झूटो चोखो के थ्यो माया नत कुनै परख भयो
फुल रोज्यौ काँडा रैछु होस् तिम्रो जिबन धन्य
तिमीले नि साथ छोड्यौ को छ अब मेरो भन्ने