कसरी भनु अब यो मनमा के के अटेको हुन्छ
हाँसेको देखे पनि रोको मुटु कती फटेको हुन्छ

अग्लिनु र पग्लिनु जिबनको खेल भनेर खेल्यौ
बदली धार बगे पहाड नि कती कटेको हुन्छ

प्रयोग भएँ कती लेखाजोखा मेरो अस्तित्वको के
नलग बजार भो बासी चिज मोल घटेको हुन्छ

हाँसेर नाँस्न सिक्यौ टुक्रा टुक्रा म त फुटेको छु
नसोध चिरा भको मन्मा मुटु कहाँ डटेको हुन्छ

मायाको खेल रची धोका जित्यौ ,सहेको छु म
नभन फेरी तिमी सबै माया पछी हटेको हुन्छ

हिरामोती के थियौ कुन्नी आँखाभरी टल्किदियौ
धित मारी तिर्खा मेट्न नि आँसु सरी छल्कीदियौ

मुटु भित्र मनै मेटेसी साधनामा के बाँकी भो
धुप दिप आरती गर्दा आगो बनी सल्किदियौ

हरियाली मरुभुमिमा देखिए नि के नै भो र
रेसा रेसा पोली रहेछ सिस्नो सरी हल्किदियौ

घाम निभी बादल छायो उदास छ रात पनि
चर्की दुखे घाउका टाटा जथाभाबी झल्कीदियौ

छलछाम निती नियम निया खोज्न जाउ कहाँ
तराजुको दोष देखाइ अन्तै तिर ढल्किदियौ

गाँस खोज्न हत्केलामा ज्यान बोक्छन मान्छे
भेडा भाख्रा सरी आफ्नो भाउ जोख्छन मान्छे

आकाश छुनेको भिडमा छाना नपाका माथा
भोकमा जकडी आफ्नै ओठ टोक्छन मान्छे

ओबोध पिउषाका रहर सपनामा बुनी
साकारको आशमा ढुङ्गा ढोक्छन मान्छे

कर्मको मर्म,कस्तो यो धर्म जात भातमा
उच निचको सिमाना आँफै तोक्छन मान्छे

माटोको पाटो एकताको बाटो बिकास रोप्न
बढन नि अघी खुट्टा तानी रोक्छन मान्छे

अबमुल्यन भा'छु म त, मोल खोजछ्यौ तिमी
भासिएको गला न लय, बोल खोजछ्यौ तिमी

सल्केर मुटु डढेको मनमा पिडा छ कती
सुकेको छाती निचरी, झोल खोजछ्यौ तिमी

हल्लाको मान्छेहरु हल्लामा हांसे हल्ला गाँसे
हल्ला नछिर्ने कुन बस्ती टोल खोजछ्यौ तिमी

जिबनका खातामा भत्किएका सपना छ कि
नखोलेरै भित्री पाना बाहिरी खोल खोजछ्यौ तिमी

समुन्द्रको लहरले छुन्न अत्यास त्यो प्यास
तैपनी चिनी पानीको गुलियो घोल खोजछ्यौ तिमी

मनको पाखो बाँझो हुँदा तिमी तर्की दियौ
डुबानमा छु आज भोली फेरी दर्की दियौ

आबरणमा अबतरण दोष आफ्नै हो कि
नौनी जस्तो लागथ्यो छाती भरी चर्की दियौ

हतारमा के थियो भोक थियो कि भोग
फुको फाँको यस्तै निल्न खोज्दा सर्की दियौ

आस्थाको सहयात्रा सहज थिएन क्यारे
यात्रामा एक्लै पारी बिच बाटो फर्की दियौ

मनको दैलो मैलो भयो दिल अन्धो कस्तो
अनुरागमा दाग थेन फेरी झर्की दियौ

आँखामा उर्लियो सागर मुटुको घाऊ धुन देउ
सकिन रोक्न पराइ हात धित मारी रुन देउ

खुम्चेका रहर बन्धकी परे पिजडा नियतिको
भोली तिम्लाई,पैचोमा आज एकफेरी छुन देउ

सिन्दुरको धूलो कती भो ठुलो,सिमाना कोरी गो
मुर्तिमा त बेजान देब,मुटुको कुना हुन देउ

खुशी लेख्ने मसी सुकेछ ,दिलको पना खाली भो
संगै रचेका भबिष्य पोखियो भन्दिन थुन देउ

भोलिको होली बेरंग बेढंग तिमी बिना अधुरो
निरस मनमा रंगिन सपना भन्दिन सुन देउ

थर्थराएका हातमा बर माला झल्केको याद छ
सिताराको चमक जिती आँसु टल्केको याद छ

अग्नी परीक्रमा सँगै मुटु डाँडाइ धूँवा लुकायौ
प्रणयमा उनिन गाँसेका बाचा सल्केको याद छ

मनमा मन मिसाइ पिर बिसा'को भुलुँ कोसरी
झ्याल चढी अधेरोमै घरी घरी पल्केको याद छ

परीपुरक थियौ आपसमा बहाबको धार बदल्दिए
यो मनमा खडेरी,सागर उता छल्केको याद छ

यादै यादमा याद भुली रात निदाउन सकेनन
नशाले सुके नसा अब जिन्दगी ढल्केको याद छ

मन भरीका रहरहरु ओठ भरी डुलुन
सुबास र सुगन्ध तिमिमा घरी घरी घुलुन

जमरा झै शान्ति मौलायोस कदम कदममा
आशाका कोपिला फक्री सुगन्ध छरी फूलुन

तेरो मेरोको घेरो,नपाल्नु आफैलाइ थुन्छ
सदभाबको ज्योतिले बिभेद मरी लुत्रुन

मैलोको थैलो दुर्गन्ध,आखिर यहाँ की त्यहाँ
बिकारका तुष जति सपनामै टरी भूलुन

आस्थाका देबी देबता विश्वाशमा जागा छन
कुसल मंगल सधैं तिम्रा पोल्टा भरी हुलुन

आशिष थापी निधारमा श्रदाको टिका होस
बिजय श्री सदा तिम्रो, खुशी घरी घरी फुलुन

रातो अक्षतामा निरहको रगत नहोस
दिगो कामना शान्तिको,अब फगत नहोस

पाबन क्षण,माहान पर्ब ,उल्लास र हर्ष
दशै भोग्दा दशाको लामो लगत नहोस

राम या राबण ,सुर या असुर चिन्छ को
आस्थाको पूजारी बकुला भगत नहोस

सबका ओठमा उषाको कान्ती छायो भन्थे
निरह रगतले पोतिने जगत नहोस

मन फुकाई देको सुका आठना लाख हुन्छ
दान दक्षिणामा फिरौतिको नगत नहोस