विश्व मान चित्रमा मेरो यस्तो देश छ
मनका धनी बस्छन् संसारकै बेस छ
पसिनाले माटो भिजाउछन यिनै
इमानको ज्योति फिजाउछन यिनै
न झुक्न जान्छन न लुक्न खोज्छन
मागोस मात्र देश परे मृत्यु रोज्छन
शान मानको ताज मेरो यस्तो देश छ
मनका धनी बस्छन संसारकै बेस छ
जहाँ बसुन हिमाल होस या तराइ
सद्भावले जोडछ रिस राग हराइ
तराइको बाली पहाडको भोक मेटछ
बुद्दको भूमी यो मनले आनद भेटछ
प्रिय सखा
सागर जस्तै गहिरो त्यो
तिम्रो नयन भित्र लुकेका
अनगिनित रहस्यमा तैरिदै
म एक अजुली मायाको मोती खोज्दैछु
हुनसक्छ
फुल जस्तै मगमगाएको
एक हुल सुगन्ध बोकेर
जुन जस्तै जगमगाएको
एक बथान ज्योती बोकेर
तिमी कतै दुर बस्तिमा
मुस्कुराइ रहेकी हौली
हुन सक्छ
तिम्रो लय मिलेका मधूर बोली
छन्द मिलेका मनमोहक मुस्कान
यि सबलाई सजाएर
क्षितिज पारी खुशीका रङहरु पोत्दै हौली
नबोलेरै सुट्टुक्क मनको दैलो उघारेर
जव तिमीले स्वागत गरेकी थियौ
मेरो स्पदनलाई
म हरपल तेही याद धडकी रहेकोछु
र
कल्पनाका यि परीदृश्य
मनमनै श्पर्श गर्दै
भूगोलको अर्को कुनामा
म एक मुठी खुशी बाँचीरहेको छु
तिमी हुनुको मिठो आभासले
झाङिएको उर्जाको गति लिएर
तिम्रा आँखाका चुम्बकिय आकर्षणले
तानेको मेरो मन
तिम्रो वारीपरी अल्झिरहेकोछ
मिठो अनुभुतिको कसिलो बन्धनमा
र मलाई त्यो आँखाको बन्धनबाट
शायद मुक्त हुनुछैन
बिना ढौवाके
पसिनाको प्यासले
तिर्खाएको मेरो माटोलाई
प्यासी नै छाडेर
म मरुभूमी सिच्न आएको पनि बर्षौ भएछ
यो
प्रचन्ड गर्मीमा बूढा बाबुकी
सपना फुलाउन खोज्दै गर्दा
म सम्झी रकोछु कि
मैले
चिसो चुलोमा आगो फलाउनु छ
आमाको आङ छोप्नु छ
बुढीको बशालु रहर गोडमेल गर्नु छ
छोरा छोरीका भबिष्यमा उकेरा लगाउनु छ
चाङका चाङ समस्याका पहाड फोर्नु छ
र म तप तप पसिना बालुवामा रोपीरहेको छु
फलाम झै तातेको यो मरुभूमीमा
म मेरो पाखा पखेरीको चिसो
मन भरी सम्झिदै
यता तातो तातो श्वास फेरि रहेकोछु
गाँसको आशमा भौतारिएको
यो यन्त्र ज्यान सकी नसकी
एक रफ्तारमा चलाईरहेको छु
गगनचुम्वी भवनले कुल्चिएको
अलिशान सपना
अचेल किन भत भति पोल्छ
र म बिपनामै बर्बराइरहेको छु
हिमाल तराइ
गाम बेसि गर्दै हुर्केका मेरा रहरहरु
लहलहाउदै मेरै माटोमा फुल्नु पर्ने हो
यो उर्बर मौषम
यो बिबिध अलौकिक भूगोल
प्रकृतिको अनुपम मिलन बिन्दू
खोइ कहाँ के मिलेन
सुन फुल्ने पाखाहरु बाँझो छन
विश्वलाई चकित पार्ने जात्रा उत्सव र पर्व
कलाका अदभूत मठ मन्दिर
खोइ के ले लुकाइ राखेकोछ
बुर्ज खलिपाको कृतिमताको आकर्षणमा
बिस्तारै बिस्तारै डगमगाउदै गरेको
मेरो कलाकारिता
मेरो ऐतिहासिक धरोहर
खोइ के ले छोपी रहेको छ
मैले अझै बुझ्न् सकेकोछैन
कहिले सगरमाथा भजाउदै
कहिले बुद्द भजाउदै
लीलामी बजारमा राखिएको बस्तु जस्तै
किन अबमुल्यन हुँदैछ मेरो स्वाभिमानको मुल्य
मेरो कोठामा थुनिएका म जस्तै
एक हुल सपना रोप्ने युवा जोश
काश !
मेरो देश मै फुल्न पाको भए
आज परिवार वरिपरि
सबैको ओठमा खुशी फुलीरहेको हुन्थ्यो होला
र
पर पर नेपत्थबाट
आवाज आउँदैन थियो होला
फ्री भिसा र फी पासपोर्टको कुरा
त्यो पनि बिना ढौवाके
चोटै चोट फुल्ने बोट भयो जीवन
कतै नि नचल्ने खोट भयो जीवन
नयाँ छ रहर पुरानो छ बिचार
दोधारमा लोटपोट भयो जीवन
बर्षौ देखि मक्किएको टालो जस्तो
धमिरा लागेको कोट भयो जीवन
सत्य तथ्य भन्दा दसी साक्षी खोज्ने
वकिलको कालो कोट भयो जीवन
हल्लै हल्ला बिचको चुनाव जस्तो
विवेक नपुगेको भोट भयो जीवन
नत किन्न सक्ने नत बिक्न सक्ने
बजारको जाली नोट भयो जीवन
छिया छिया हुने गरि छप्काको
अचानाको जस्तो चोट भयो जीवन
