छल्काएर कती कुरा तिम्रो आँखा बोल्दो होला
सकिन कि बुझ्न मैले मनको पिर खोल्दो होला

आर्का घाऊ कसलाई दुख्छ र सुमसुमाउन पनि
भाग्य सम्झी सम्झी रोला मन थुमाथुमाउन पनि

मनको घाऊ दुख्ला तिम्रो मुटु कती पोल्दो होला
छल्काएर कती कुरा तिम्रो आँखा बोल्दो होला

उडदो होला त्यो मन पखेटा नै कटिदा पनि
सहदै पर्दो रैछ तिमीले टेक्ने धर्ती फाँटिदा पनि

बिछिप्त भाछ यो मन अनि पो पोखिदै छु म
लीलाम गर्‍यौ तिमीले अनि पो जोखिदै छु म

बिना बादल कसरी आयो कुन्नी आँधी हुरी
समयको भेल संगै जथाभाबी ठोकिदै छु म

लछारिनु पछारिनु भाग्यको खेल हो कि
बेवारीश लाश झै यत्रतत्र बोकिदै छु म

तिमीले झै हर कथाको पात्र फेरिन मैले
मनै मानेन एकै काहानी भित्र रोकिदै छु म

बिझाएर हाँस्नु भन्दा निभाएर रुनु जाती,,,
दुख्नु जति दुखी सके रुन्न अब साथी !!!

फुल भनी सजाएछु तिखो काँडा थियो कि
घोची रैछ शोला बनी अझै यही छाती माथि

कहिले दुख्छु कहिले फुक्छु यस्तै छ काहानी
झस्किएर याद रुन्छ खुलै हुन्छ आँखा राती

मनमा पस्न सकिएन आफ्नै जस्तो लाग्थ्यो
सुमसुमाएर छुरा उन्ने आफ्नै भए घाती

यसै पनि राम्री छ्यौ तिमी त लाखौं हजारमा
तिम्रा लागि फिका सबै के किनु म बजारमा

जब जब देख्छु तिमी किन किन यस्तो लाग्छ
फुर्सदमा तिमी बन्यौ बाँकी अरु हतारमा

तिमी हाँस्दा गुरांस फुल्छ मनको बनै भरी
अब किन चाहियो फुल र खोजु बहारमा

हिरा मोतिको मोल हुन्छ तिम्रो हाँसो अमुल्य
मुस्कान नै काफी हुन्छ पाए त उपहारमा