बिझाएर हाँस्नु भन्दा निभाएर रुनु जाती,,,
दुख्नु जति दुखी सके रुन्न अब साथी !!!

फुल भनी सजाएछु तिखो काँडा थियो कि
घोची रैछ शोला बनी अझै यही छाती माथि

कहिले दुख्छु कहिले फुक्छु यस्तै छ काहानी
झस्किएर याद रुन्छ खुलै हुन्छ आँखा राती

मनमा पस्न सकिएन आफ्नै जस्तो लाग्थ्यो
सुमसुमाएर छुरा उन्ने आफ्नै भए घाती