मैले लाको माया तिम्ले झूठो ठान्यौ कि
तानी फाल्यौ चुरोटको ठूटो ठान्यौ कि

चाखी चाखी स्वाद लिन बानी थिएन
मलाई पनि तिमी जस्तै जुठो ठान्यौ कि

दिलको राजा भन्थ्यौ आज बैरी भए कि
छि:छि दुर धेरै गर्यौ लुतो ठान्यौ कि

मुटु जोडी मन टोद्यौ दुख्दो रैछ छाती
पिसिएर खेरा जाने ढुटो ठान्यौ कि

मैले छुदाँ शितल हुन्थ्यौ आज के भो
भत भत पोल्ने सिस्नोको बुटो ठान्यौ कि

छल्के आँसु तिम्रो यादमा अबिरल थिए गति
पोखिन्न रहेछ पिडा नत्र पोखे आँखामा कति

अधुरो छु मधुरो छु चली रछ हुरी मन्भरी
निभ्छ भने निभोस जिन्दगी यो,छैन माया रति

तिमी बिझ्यौ कलेजिमा बाहिर देख्छ कस्ले घाऊ
सुम्सुमाई रहेछु चिनो भनि, दुख्दा दुख्दै अति

क्षेत बिक्षेत छ मन अझै घोच्का तपर्का कति
शासन तिम्रो आसन मेरो कस्तो भो सहमती

भाग्यलाई दोष दिउ कि कर्म खोटो भनु फेरि
भनेर के हुन्छ भोग्नै पर्छ दैबको नियती

पुरानो हिसाबको लेखा छैन अब म सित
हारेको छु मुटु तिरु कसरी ब्याज सहित

आकुल थियौ कि आतुर तिमी,प्यास मेटायौ
पिउथ्यौ किन र फेरि मरी सके पछि धित

तिमीले सिन्दुर जित्यौ मैले सिँउदो हारेछु
खेलाडी तिमी खेल तिम्रो भएछ तिम्रै जित

तिमी फुल्यौ म झरे,कुल्चाईको पिडा कति थ्यो
कुल्चने हाँस्नु किचिने रुनु दुनियाँकै रित

मन दुख्छ शब्द फुक्छ,भाखा पुग्दैन लुक्छ
कस्ले सुन्छ गहिरी यो संगीत बिनाको गीत

आफ्नै हात नि काट्छ छुराले बलियो दापमा नपरे
चेत आउदो रछ र कहाँ जिन्दगी धापमा नपरे

स्वच्छ हराभरा यो धरा सुगन्धले कि दुर्गन्धले
कुन्ठित बिरुवा हुर्केलान के घाम्को तापमा नपरे

जल थल मलको समायोजन बिना हुर्केको फल झै
जरौली देखिन्छ नयाँ लुगै नि आफ्नो नापमा नपरे

साद्य र साधनको सन्तुलन व्याख्या कि बेबहारमा
सबै अल्छि गर्दैनन केही,जब सम्म चापमा नपरे

गती रोकी सधै अधोगती,कहाँ को हो यो उन्नती
सिको ननीको हुनेनै भयो गतिलो छापमा नपरे

न याद यो धुनै सकियो ,न याद यो रुनै सकियो
लाग्छ अब त मेरो जिन्दगीको छेउ कुनै सकियो

सम्झनाको आँधिमा कती डुब्यौ छटपटी कती भो
बिलायौ शुन्यमा,अन्तिम घडी न साथ हुनै सकियो

दुर थिए खुशी किन्न खोइ के के किने तिम्रो लागि
तिमी हारी कमा'को खुशीको गाँठो न फुनै सकियो

परेलिमा बग्छन यादका धुमिल बिम्ब पोखिएर
समेटी बिरह गाउँन पिरतिको धूनै सकियो

उर्जा छैन तनमा ,बाँच्न कुनै इच्छा छैन मनमा
बिस्तारै छायो अधेरो शायद मेरो त जुनै सकियो

कस्को कुरा सुन्यौ हल्लाको आधार हुन्न
भन्नेले के भन्छन को सक्छ मुख थुन्न

छाडनु नै थियो त बाहाना किन फेरी
थाहा थिएन सिपालु रैछौ जाल बुन्न

बेली नभए चमेली तिमीलाई के भो
मेरो भाग्य कहाँ तिमी जस्तै छानी चुन्न

निराधार हल्लामा थियो बिटुलो ठान्यौ
तिम्रै थिए म त सकिनौ मनको सुन्न

छाती पग्ली बग्दा आँखा तिमी मौन थियौ
कहाँ जान्यौ तिम्ले मुटु यो मनले गुन्न

तिमीलाई हेर्दै अघी बढेथे ठेस लाग्यो
उठाउन आयौ लडे पनि बेस लाग्यो

त्यो जिउडाल र चालमा नहोला को बेहाल
बाटो बिराइ आयौ कि परीकै भेष लाग्यो

एक से एक छन शिर देखि पाउ राम्रा
अझै गुलाबी गालाको खाल्टो बिशेष लाग्यो

गिजिएर गालामा केसराशी सलबलिए
अझ राम्रो तिम्रो त्यो रेशमी केस लाग्यो

टोलाए लोलाए तिम्रा स्पर्शमा संसार पाए
तिमी गए पछि तेही ठाउँ परदेश लाग्यो

तिम्रो मुस्कानमा के छ सबै कुरा फिका भए
नजर के परे तिम्रा मेरा घाऊ निका भए

खोइ के लेखे बेसुरमा तिमीलाई देखे देखि
खुल्थ्यो भाब तिमीनै दिल्को लिपिमा डिका भए

जुनातारा लजाउछन रे पुर्णिमामा पनि
सितारा झल्किएको त्यो निधारको टिका भए

बिधिको अनुपम श्रीजना खोट न चोट कही
शिर देखि पाउ सम्म केही पो कमिका भए

हर परिक्षाको सामना मन्जूर छ मलाई
तिम्रो दिल सम्म पुग्ने कुनै तरिका भए

समझदारिमा छाको मन्दी हटेर जावोस
आपसी तिक्तताको तुँवालो फटेर जावोस

आफ्नो पनमा दुख्दा पनि कती तमासा हेर्छौ
बैरी को छ आफ्नै घरको कटुता कटेर जावोस

रगतको बाछिट्टाले छाडेन जती ओतिए नि
बारुद गन्ध आउने शियाल घटेर जावोस

कस्को आँखा लाग्यो कि दाउ चले कसैले फेरी
नेपाली मन र पन बिथोल्ने बत्तेर जावोस

शुभ होस यो बर्ष नयाँ जोश जाँगर बोकी
सबै आफन्त हुन सबै मन रत्तेर जावोस

तक्दिरको तस्बिर आफ्नै आँखाले देखिने भए
दु:ख को लेखथ्यो मनले चाहेको लेखिने भए

कदम कदम जिन्दगी दुख्छ खुशी फुटेर यहाँ
उकालो ओरालो केले छेक्थ्यो हबामा टेकिने भए

बिधिको बिधान न मेटिन्छ न छेकिन्छ कतै
घाम नि लुक्दो हो नत्र बादलले छेकिने भए

पापको भय नपर्ने भए देउता को पुज्थ्यो
शान्त हुन्थे सबै यहाँ आँफै मानो सेकिने भए

दुनियाँमा को छ पिर ताप मुक्त मान्छे यहाँ
कस्ले बोकथ्यो बोझ नत्र सजिलै फेकिने भए