छल्के आँसु तिम्रो यादमा अबिरल थिए गति
पोखिन्न रहेछ पिडा नत्र पोखे आँखामा कति

अधुरो छु मधुरो छु चली रछ हुरी मन्भरी
निभ्छ भने निभोस जिन्दगी यो,छैन माया रति

तिमी बिझ्यौ कलेजिमा बाहिर देख्छ कस्ले घाऊ
सुम्सुमाई रहेछु चिनो भनि, दुख्दा दुख्दै अति

क्षेत बिक्षेत छ मन अझै घोच्का तपर्का कति
शासन तिम्रो आसन मेरो कस्तो भो सहमती

भाग्यलाई दोष दिउ कि कर्म खोटो भनु फेरि
भनेर के हुन्छ भोग्नै पर्छ दैबको नियती