गाँस खोज्न हत्केलामा ज्यान बोक्छन मान्छे
भेडा भाख्रा सरी आफ्नो भाउ जोख्छन मान्छे

आकाश छुनेको भिडमा छाना नपाका माथा
भोकमा जकडी आफ्नै ओठ टोक्छन मान्छे

ओबोध पिउषाका रहर सपनामा बुनी
साकारको आशमा ढुङ्गा ढोक्छन मान्छे

कर्मको मर्म,कस्तो यो धर्म जात भातमा
उच निचको सिमाना आँफै तोक्छन मान्छे

माटोको पाटो एकताको बाटो बिकास रोप्न
बढन नि अघी खुट्टा तानी रोक्छन मान्छे