सबै तिर लुटिए पछि,आँखाबाट पोखिए म
दुई कदम संगै के हिंडेथे, बेसरी ठोकिए म

फुलै बिझ्न थाले पछि काडा बिचरो भयो
दु:खाइमा होस कहाँ, नसोध किन झोकिए म

जिन्दगी तिमी साथ हिडोस यही चाह थियो
तिमी बेग मारी कता पुग्यौ,बिचमै रोकिए म

कहिले रत्न भए कहिले पथ्थर यस्तै भयो
अनुरागमा दाग लाग्यो कौडिमा तोकिए म

मोल मोलाई धेरै भो तिमीले छाडे देखि
लाग्छ समान सरि लीलाममा जोखिए म