नियतिले छल गरी बिपत ओढायो
फुल झारी मन भरी सिस्नु गोडायो

जलपमा ध्यान गएन ,पहेलो देखियो
परख थेन पित्तल छानी सुन छोडायो

आफ्नो मन आफ्नो पन आँफै सोध्छ
कोइली र कागको नाता कस्ले जोडायो

आफ्नो माटो आफ्नो बाटो गनतब्य निरै
सोझो बाटो छेकेर कस्ले अन्तै मोडायो

बाँचेर जिउदै मरेकालाई सोध्नु के
गाम बेसी उम्रेका खुशी कस्ले टोडायो