अन्जान मै कता छोइयो तिमी झस्कियौ
गाली खाइने डर थियो तिमी मस्कियौ

होश हवास गुम भो मेरो वाक्य फुटेन
कर्के नजर सँग सँगै मुस्कान पस्कियौ

ईशारा नै काफी थियो ,म त पक्क परे
नबुझेको भन्ठानेर होकी तिमी ठस्कियौ

छक्क बक्क परीछु ,केही भन्न नसकी
दाल गल्ने नदेखेरै होकी तिमी लस्कियौ

त्यो हाँसोले,त्यो नजरले पच्छाइ रह्यो
मन भरी सम्झी सम्झी फेरि चस्कियौ