मेरा यि आँसुका धारा भाबिले लेखेको भन्छन
गल्ती के थ्यो मेरो बाटो दैबले छेकेको भन्छन

तिमी बिलायौ धूवाँमा खरानी भयो खुशी मेरो
उधारोमा हांस्दा पनि टाउकोमा टेकेको भन्छन

उमेरैमा पुछिएको सिँउदो सुम्सुमाएको के थे
चुरिफुरी भो रे यो कलिमा के देखेको भन्छन

फुल हुँ म नि त्यै बगैचाको त्यसरी नै फुलेको
रंग उड्यो कि देबतामा नचढि फेकेको भन्छन

कहिले बाँझी कहिले टोकुवा आरोप नि कती
उ जुनिको पापले यो पुर्पुरो सेकेको भन्छन