आरामै त छु भन्नु पर्ला बाँचेकै छु म यहाँ
तिमीले भने जस्तै दिदी खुशी हुन्छ र कहाँ
कसो गरी कोरु म अब परदेशको कथा
दुखी रछु पल पल आफ्नै घर देश सम्झ्दा

रात दिन खट्टिनु पर्छ मिसिन सङै चली राछु
थाक्दा नि छैन आरम गोरु जस्तै जोती राछु
भिज्छ जिउ पसिनाले गल्छ हात गोडा पनि
कठै !भन्ने छैन कोही तिमी सम्झी रुन्छु अनि

आर्का देश अर्कै भेष अर्कै भाषा बोल्नु पर्दा
भित्रै देखी चित्त दुख्छ फिरङीले जब पेल्दा
बच्दैन दाम दिदी जती नै काम गरे पनि
कठै!भन्ने को छ यहाँ थाला परि मरे पनि

कमाइ धमाइ यस्तै हो जिबन धानेको छु
खप्परै अभागी रैछ कि यस्तै मानेको छु
न सुनको डल्ला मिल्यो न पाए बोट पैसैको
दुखै दु:ख जता पनि साथ मिल्दैन कसैको

बुढा बुढी भेटन पनि साइतै जुराउन पर्ने
कस्तो बेस्त जिबन हो आँफैलाई हराउन पर्ने
छोरा छोरी बेदेशी भए भाषा संस्क्रिती भुले
एग ईटनु भयो भन्छन नेपाली भाषामा बोले

कार चढेर के गर्नु उधारैको हो यो खेती
रिनमा बाँचेर ब्याजमा रुनु छ यहाँ कती
यस्तो लाग्छ दिदी आँफै नि अब बन्दकिमाछु
आश नगर पैसोको तिमी आँफै कंगाल भाछु

मनका बह सकिन्न अरु पछि सुनाउला
लेख्दै गर्नु पत्र पढेर आफुलाई भुलाउला